Met de term kredietcrisis duidt men de heftige ... - Arlis Investments

Bescheiden effecten van diverse reddingsplannen
De effecten van diverse sedert het begin van de crisis aangekondigde reddingsplannen
lijken tamelijk beperkt te zijn. In een aantal gevallen bleek wel met een huiseigenaar
overeenstemming te zijn bereikt over een tijdelijke verlaging van de hypotheeklasten,
maar dit impliceerde een uitstel van betaling van een deel van de lasten, hetgeen een
verschuiven van die lasten naar de toekomst inhoudt.
De securitisatie van hypotheken heeft tot gevolg dat er een scheiding is tussen de
uiteindelijke eigenaar van de vordering (zijnde de houder van de mortgage-backed
security: dit kan een belegger "waar ook ter wereld" zijn) en de "servicer": de
onderneming die belast is met het beheer van de vordering zoals het incasseren van
betalingen en het verzorgen van de administratie. Deze laatste heeft geen eigen
financieel belang bij het tijd (en dus geld) kostende proces van het heronderhandelen
van de verplichtingen van bestaande hypotheken.
Inmiddels worden signalen opgevangen dat de markt voor commercieel onroerend goed
(vooral kantoorgebouwen en winkelcentra) ook de gevolgen van de crisis begint te
ondervinden, in de vorm van een stroever verlopende financiering.
Problemen rond balansverhoudingen van banken
Door de omvangrijke afschrijvingen zijn de balansverhoudingen van de daarbij betrokken
banken duidelijk verslechterd, hetgeen leidt tot de noodzaak ofwel nieuw kapitaal aan te
trekken, ofwel de kredietverstrekking te reduceren. Indien het eerste niet, of niet in
voldoende mate, mogelijk blijkt, is het tweede vrijwel onvermijdelijk, hetgeen een
afremmend effect op de conjunctuur zou kunnen hebben. Tot 11 september 2008 is $
359 miljard aan nieuw kapitaal aangetrokken.
Volledigheidshalve wordt opgemerkt dat Nederlandse en Belgische banken tot eind
augustus 2008 verhoudingsgewijs weinig directe schade geleden hebben. (De financiële
positie van pensioenfondsen is echter wel aanmerkelijk verslechterd.)
Er zijn inmiddels indicaties dat (ook) centrale banken en Sovereign Wealth Funds bezig
zijn hun reserves en beleggingen meer te spreiden. Hierbij speelt vermoedelijk niet
slechts een afnemend vertrouwen in de toekomstige koersontwikkeling van de dollar een
rol, doch ook de omstandigheid dat de door die landen gehanteerde koppeling van hun
valuta aan de dollar leidt tot een import van inflatie. Anderzijds zou de gedaalde dollar
ook reden kunnen zijn voor SWF's om Amerikaanse ondernemingen over te nemen, of
daarin belangen te nemen, hetgeen zich inmiddels enkele malen heeft voorgedaan.