mo M xz

EÏRSTE BOÏK, 9
• Het is mijnen Leezer geheel onverfchillig of
ik Bal, of Soldaatjen, of wat ander i gefpeeld
heb: maar het kan hem zo onverfchillig niet
zijn, wie mijn Papa was; en zijne Huishoud-
fter MARTHA.
Mijn Papa heete ERNST. Hij was een kort,
dik man, van Ligcbaamsgeftalte. Zijn aangezicht
gloeide altoos gelijk een koolenvuur. Hij
droeg gemeenlijk een Paruik, van een oud frankifchen
fmaak; zijnde van boven tot op defchouderen,
met breede boekels bezaait. Agteraan
hing een Hairbeurs, van 18. duim in het vierkant
, wanneer het Gala was; maar als hij uit
reed, of met MARTHA ging wandelen, dan
had hij een klein ftaartjen, van een vinger lang,
op den breeden rug hangen; dat zich telkens,
wanneer hij bukte, eenige duimen verhief. —
Een paar kleine, graauweOogen, hadden zich
onder dikke, boschachtige Wenkbrauwen verborgen
; én wierpen uit hunne holen, langs de
voorftaande W T
angen, vrolijke blikken. Wanneer
MART HA hem kuste — wech waren zijn
Oqgen! Want zij had de gewoonte, hem dan
onder bij de Kin te vatten; en nadien alles wat
bij minder vette Lieden, been is, bij hem, opgezet
en week melkachtig vleesch was; zo
fchoof hetzelve naar de hoogte, en dus wierden
A 5 zijne