mo M xz

-f° M Q x I 5 .
Bij zulk een geweld kan men ook niets lee>
ren! bromde de jonge lieer; deedt zijn Bo-.k
toe, en feboof het van zich af, Als FINK
zag dat z'jn lieveling kwaad wierdt, rees zijt?
toorn ten hoogden trap. Hij vloog naar mij
toe, doch ik was met één fprong de deur ui%
LEENTJEN begost te gillen, toen hij zijn
hand uhfirekte om mij te pakken.
„ Hardnekkige Booswigt! " riep hij mij agter
na, en deedt de deur tpe.
Ik was niet zeer in mijn fchik. Geheel en al
heen te gaan, of den Magister ook heden al te
nabij koomen, waagde ik niet. Ik ftond een tijd
lang, op de Zaal, in twijffel of ik zou omkeeren
of niet. Mijn krans af te leggen, en
den geheelen ftrijd daar door een einde te doen
neemen, fchoot mij niet te binnen. Hij kwam
van een hand, voor welke ik door Vuur en Water
zou geloopen hebben.
Indien de Gefchiedenis met MARTIIA'S
Wijnkasjen, niet voorgevallen waar, dan had
ik zeker naar huis gegaan: maar ik vreesde het
onderzoek daarover, even zo fteik, als den toorn
van den Magister. Ik naderde de Deur wel cenk
ge. reizen; ftak de hand uit, om ze open te
doen; maar de vrccsfelijke gedachten, dat FINK
aan de deur kon liaan, en mij, zo dra ik 'er_
't