mo M xz

houding van den Magister. Onverwagts fprong
hij op, en greep met zijn lange arm naar mijn
hoofd. Mijne handen wendden alles ter verdeediging
aan: ik trok mijn hoofd agterwaards, duch
niet ver genoeg, of hij kost den krans wel bereiken.
Ik fchreeuwde uit al mijn magt, maar
hij gaf 'er weinig om. Eindelijk rukte ik mij
los, en hij behield een ftuk van den krans, in
zijne hand. Met eene woedende gramfchap
vloog ik naar de Deur; deedt ze wijd open; en
keek eens rond, of 'er ook iemand omtrent was,
welke mij kon tegenhouden , en dan den Magister
in handen leveren. Daar ik niets vsn dien
aart ontdekte, ftelde ik mij, zo rood als een Kalkhoen
zijnde, in het gat van de Deur, en riëp,
met eene vreesfelijke kwaadaartigheid ,, Oude
Babok! en liep vervolgens, hals over kop de
trappen af, en het huis uit!
TIENDE HOOFDSTUK.
Vreeze en onrust verwekken een dwaas Beflui
Z dra ik weêr in vrijheid, en mijne hitte een
Weinig veikoeld was, bekroop mij eene pijnlijke