Kvo 76 - Reunistenvereniging Onderzeedienst

Klaar Voor Onderwater 76 Pagina 11
dag tot de volgende vluchten boven
vijandelijk gebied.
We waren nu alweer een lange tijd in
Schotland waar onze basis was. Hoewel
wij toch buitenlanders waren zijn
wij op een geweldige manier opgevangen
door dit ontzettend vriendelijke
volk en genoten van hun grote gastvrijheid,
niettegenstaande dat vrijwel alles
op de bon was en dat was al heel vroeg
in de oorlog, kregen we altijd het beste
voorgeschoteld als we ergens op visite
waren. Ik geloof dan ook dat ik namens
de maten kan zeggen “Bonny,
Bonny Scotland we love you”.
Er waren ook wel eens momenten dat
het enigszins uit de hand liep. Het
zeuntje had kennis gekregen aan een
bijzonder mooie Schotse snuitebol en
kreeg op een gegeven moment het in
zijn hoofd om een langdurige verbintenis
aan te gaan. De Cdt. had de Schipper
opdracht gegeven om met de pet
rond te gaan nadat het zeuntje om toestemming
had gevraagd om die verbintenis
aan te gaan. In onze pas stond
“this rating is not married, this rating is
not allowed to get married”.
Het zeuntje had zijn broer over laten
komen, die was nu gestationeerd in het
zuiden van Engeland nu bij 860
sqadron, om kennis met zijn waarschijnlijk
aanstaande “sister in law” te
maken. Om het kort te houden, die zaterdagavond
verliep niet volgens plan,
we zouden een biertje gaan drinken in
de pub op het aanstaande evenement
en hadden ook wat Noorse vrienden
uitgenodigd van een onderzeeboot die
naast ons lag, vlak voor sluitingstijd
van de pub ontstond er een hevige
commotie, in een mum van tijd waren
de Hollanders en de Noren die een verschil
van mening hadden met Britse
zeelieden, in gevecht met elkaar op het
dorpsplein. Na verloop van tijd kwam
natuurlijk de Politie en M.P. op de
proppen en haalde de zaak uit elkaar.
De volgende morgen moesten we bij
de Cdt. op het matje komen, met de
meest onschuldige en uitgestreken
snuit deden we ons verhaal. De Cdt.
vroeg ons of wij soms teveel hadden
gedronken, kijk en dat was niet eerlijk,
als de Officieren een drankje teveel
hadden genuttigd, dan waren zij in
“high spirits”, maar jan punt had dan
een “stuk in zijn kraag”, grapje. We
kwamen er met een schrobbering van
af, wat was namelijk het geval, de Cdt.
en Off.van beide boten hadden vanuit
de kuip met verrekijkers de slag gevolgd
en we hoorden dat als we verloren
hadden het er niet zo best voor ons
had uitgezien. Het ergste was dat mijn
would be schoonvader in de battle betrokken
was, hij was namelijk een 6
foot plus- politieagent, iemand had
hem zijn helm over de oren getrokken
en derhalve wenste hij met geen ene
bloody foreigner te maken hebben.
Aftrap huwelijk. Zeuntje moest bij de
Cdt. verschijnen en vroeg wat hij met
die 80 pond moest doen die was opgehaald,
dat wist het zeuntje natuurlijk
ook niet, hij zou dit wel even aan de
baksmeester vragen, die bleef ook het
antwoord schuldig. Het geld ging nu
als ik het wel heb naar het spitsige
fonds.
We hoorden dat onze Cdt. naar een andere
boot zou gaan en wel naar de “K-
14” wat wij allemaal betreurden want
we hadden zo’n goede boot soepel en
gedisciplineerd, goed afgeoefend. De
nieuwe Cdt. kwam aanboord en bij het
afscheid nemen van onze oude Cdt.
vroeg hij mij of ik mee wilde, graag
Cdt. Zo verzeilde ik naar Dundee waar
de “K-14” in Camperdowndock lag.
De kazerne waarin wij werden ondergebracht
was een oude jamfabriek genaamd
“Ambrose”. Er was een veelheid
van nationaliteiten, Deens, Noors,
Pools , Fransen en Nederlanders. Op
de eerste verdieping waren de slaap/
etenszalen. De jannen sliepen nog in
slaapzakken (kooien) die ‘s avonds
werden opgehangen en ‘s morgens
weer gesjord en opgeborgen werden.
Beneden was de was en doucheplaats,
een niet bepaalde hygiënische gelegenheid.
Af en toe waren er zo’n 20 a 30
personen die wel of niet in hun blote
“iemand had
hem zijn helm
over de oren
getrokken en
derhalve
wenste hij met
geen ene
bloody
foreigner te
maken
hebben”