Kvo 76 - Reunistenvereniging Onderzeedienst

Klaar Voor Onderwater 76 Pagina 19
Het afvoeren van de Duitsers
Eén voor één kwamen zij aan dek de commandant
voorop.
Toen zij van boord gingen stond ik aan dek tegen
de toren geleund (op foto 1 geheel links) en dacht:
Jullie oorlogspatrouilles zijn over maar wij gaan
straks weer gewoon door en wie weet voor hoe lang
nog? Na het afwikkelen van de vereiste formaliteiten
verscheen er een legertruck om de Duitsers af te
voeren naar het “Prisoner of War camp”, dat ongeveer
halverwege de top, op de rots lag. Maar zo
eenvoudig bleek dat toch weer niet te zijn. De commandant
gaf de Britse bewakingsofficier te kennen
dat hij i.v.m zijn status recht had op vervoer met
een personenauto en dat hij weigerde om met z'n
bemanning in één truck te gaan zitten. (Formeel had
de U-boot commandant krachtens de Conventie van
Genève nog gelijk ook).
De bewakingsofficier bood de commandant echter
excuses aan voor al het ongemak... en deelde hem
mede, dat hij van e.e.a. op de hoogte was... maar
legde hij met typisch Britse humor verder uit: ....
“Meerdere malen is er een koopvaardijschip met
personenauto's onderweg geweest naar Gibraltar
maar helaas, U of uw wapenbroeders hebben tot nu
toe zo'n schip steeds getorpedeerd”. Maar de commandant
hield voet bij stuk.
En zo kon het gebeuren dat zijn bemanning een half
uurtje later al in het P.O.W camp arriveerde en zat
te genieten van hun eerste Britse “cup of tea” terwijl
hun commandant pas na twee uur lopen met
hijgen en stijgen en wellicht doodmoe, het camp
binnen ging.
Noot: ... Het tragische bij dit verhaal is dat er inderdaad
een konvooi onderweg was naar Gibraltar.
Aan boord van een van de schepen bevond zich o.a.
ook een contingent van 44 Britse Marva's, de eerste
Marva's die in de oorlog werden uitgezonden overzee.
Hun schip werd getorpedeerd. Alle Marva's
kwamen daarbij om het leven....
De ondervraging van de geredden
In het voorjaar van 1942 verscheen in het Britse
“Monthly Anti-Submarine Report”, een maandblad
waarin maandelijks werd gerapporteerd over de onderzeebootoorlog,
een verslag van de ondervraging
van de geredden van de U-95. Hierbij een samenvatting
van dit verslag:
Cdt. Schreiber bleek 29 jaar oud te zijn en was een
jaargenoot van Prien van de U-47 die in 1939 het
Britse slagschip “Royal Oak” had getorpedeerd.
Schreiber was een ervaren U-boot commandant
maar weinig succesvol. Gedurende zes patrouilles
bracht hij slechts 60. 000 ton scheepsruimte tot zinken.
Op zijn vierde patrouille torpedeerde U-95 gedurende
5 weken op zee één koopvaardij schip van
5000 ton en keerde huiswaarts met 12 torpedo's.
Tijdens de vijfde oorlogspatrouille ontdekte de U-
95 een niet geëscorteerde koopvaarder van 9000
ton. Onderwatervarend volgde de U-95 geruime
tijd het contact zonder aan te vallen. Eenmaal in de
aanval verschoot Schreiber 13 torpedo's zonder het
schip te treffen. Woedend blies hij de boot naar de
oppervlakte en schoot een aantal granaten af op het
doel. Na enige tijd stopte Schreiber met schieten en
kreeg de bemanning gelegenheid het schip te verlaten.
Vervolgens schoot Schreiber zijn veertiende tevens
zijn laatste torpedo af op het doel. Deze torpedo
bracht tenslotte het schip tot zinken.
Voor de zevende oorlogspatrouille vertrok de U-95
vanuit Lorient met 3 andere U-boten naar de Middellandse
zee. Op 28 november bovenwatervarend
nabij het Spaanse eiland Alboran, ontdekten de uitkijken
een ‘vreemde onderzeeboot’. De hoek van
inzien was te ongunstig om vast te stellen of het een
vriend of vijand was en Schreiber nam, i.v.m.de
mogelijke aanwezigheid van eigen boten in de omgeving
geen risico's. Toen de 0-21 werd ontdekt
speelde de oudste officier van de U- boot met 3 bemanningsleden
onder het genot van een cognacje,
een spelletje Skat. Juist toen de kaartspelers besloten
ermee te stoppen kwam van de toren de melding:
“Beneden ... alarm!” Omdat de alarmmelding
met een zacht gedempte stem overkwam dacht
men in de
boot eerst
nog dat iemand
een
grapje uithaalde!
Maar toen
één van de
manschappen
uit de
toren kwam
hoorde de
bemanning
dat “er boven
iets aan
de hand