Verdiepen therapieën gemartelden 3 (lezing, 1998) - Marieke de Vrij

liefdevolle toe reiking van haar naar hem toe en zijn lijden hierdoor verkort werd.
Op een ander niveau heb ik beelden gezien van mensen, die de stervende zo nodig
hadden, in verband met eigen emotionele processen die onverwerkt waren, dat de ander
niet kon gaan. De stervende bleef onnodig lang in pijnprocessen gevat en tolereerde dat
lijden steeds, om de ander nog maar niet op die verlatingsangst aan te spreken in de
laatste fase.
Zo ligt dat op meerdere niveaus. Als ik mijn pijn niet los kan maken van de ander, omdat
ik de ander zo nodig heb, dan is de ander niet wezenlijk vrij te gaan wanneer hij dat
verkiest. Dat geldt ook voor scheiding en andere processen waarin je dient te leren
loslaten.
De pijnaantasting van de ander is een fenomeen waarin je dus jezelf tegenkomt. Deze
indrukken van buitenaf kunnen je ik-gevoeligheid aantasten. Een voorbeeld: als je dagen
achter elkaar kiespijn hebt als symbool dat je herinnerd wordt aan lijden dat zich buit jou
afspeelt, dan kan je niets meer verdragen.
Je komt op een ander niveau je eigen geaardheid tegen. Zolang je lijf functioneert kan je
meer verdragen. Als je lijf niet functioneert word je gevoeligheid naar de omgeving vele
malen groter, of juist niet. Als pijn, ook psychologische pijn, heel belastend is kan je niet
meer ver weg voelen, dan wordt alles heel kleinschalig dichtbij gevoeld en op een
kleinschalig niveau heel erg irritant. De ver-weg indrukken zijn niet meer haalbaar.
Bij een bepaalde pijnbeladenheid, waarbij je heel transparant wordt en heel ijl door de
pijn, wordt juist de omgeving ver-weg al als zeer storend ervaren. Je ziet bij mensen die
sterven en pijn hebben, dat het voorbij rijden van auto=s op straat niet meer verdragen
wordt. Het zijn voor hem of haar kleine bombardementen die voorbij gaan. Het is maar
net hoe de geaardheid van de pijn is wat dat met je doet, binnen de sensitiviteit van je
lichaam en geest.
2011 / Mens zijn / Psychologie / © Marieke de Vrij 11