Verdiepen therapieën gemartelden 3 (lezing, 1998) - Marieke de Vrij

Teruggekoppeld naar het onderwerp waar het hier over gaat; als mensen gemarteld
worden en ze hebben nog geen beeld ontwikkeld hoe het zal zijn, dan is de intensiteit
van de ervaring haast primair ongekleurd, want deze dient zich ter plekke aan.
Wanneer je bijvoorbeeld naar een tandarts gaat en je bent bang voor een
zenuwbehandeling, en je zit al met gespannen kaken, schouders en nek op de
tandartsstoel, dan zal de behandeling in beleving zwaar uitvallen
De andere kant bestaat ook. Als je als kind nog nooit een zenuwbehandeling hebt gehad
en je bent totaal onbevangen dan is de inetsing van het gebeuren ingrijpend. De mate
waarin je al geleerd hebt dat pijn bestaat, maakt dat je jezelf van naïviteit kan bevrijden.
De mate waarin je je beschadigd voelt door de pijnaantasting is dan minder primair
ervaren, heeft iets meer bescherming ondergaan.
Een onbevangen kind dat nog nooit de regels in de buitenwereld ontmoet heeft van
grenzen (ik chargeer het nu), die zal die aantasting en de pijn veel zwaarder beleven dan
kinderen die van jongs af aan al open hebben leren staan voor ervaringen die minder
prettig waren.
Dat geldt dus ook voor iemand die gemarteld wordt. Op het moment dat zo=n persoon de
marteling ervaart, is een deel van de ervaring hieraan gebonden. Hoe naïef is de persoon
nog of juist niet. De inkleuring van de marteling wordt middels dit soort zaken ook vorm
gegeven.
Schuldgevoel naar aanleiding van verlies van zelfherkenning
middels indoctrinatie.
Er zijn omstandigheden die bemoeilijken dat zelfherkenning plaatsvindt op een moment
waarin anderen spreken en je moedwillig moet luisteren, omdat er anders straf op staat.
Binnen verhoringen wordt de ander de eigen denkwereld ontnomen. Dat wordt gedaan
door voortdurend berichten af te geven waar de ander zich niet voor kan afsluiten, gezien
de indringende aard hiervan.
2011 / Mens zijn / Psychologie / © Marieke de Vrij 31