sized for ComiCs - Visitbrussels

mijnheer johan
ziet u die meneer die het zich niet lijkt aan te trekken dat het een druilerige dag is en dat de tram zijn lichten al ontstoken heeft?
rechterhand in de broekzak, boekentas in de linkerhand en nonchalant rokend slentert hij voorbij een van onze fraaie brasserieën met
gueuze en andere Brusselse specialiteiten. dat is meneer Johan. Hij laat wel eens zijn sokken slingeren. Hoe we dat weten? Na een
handvol strips ken je meneer Johan beter dan je beste vriend. deze schrijver uit Parijs beleeft geen grootse, meeslepende avonturen
maar leidt een volkomen alledaags leven. Met elke album wordt hij een beetje ouder. Angst voor de conciërge ruimde plaats voor angst
om zich te binden die vervolgens overging in angst voor het vaderschap. deining in de relatie, depressies, vrienden die onwaarschijnlijk
kunnen zeuren, het eindeloze gevecht tegen de sleur, de dagelijkse beslommeringen die zoveel energie vreten: zijn belevenissen zijn
aandoenlijk herkenbaar.
de ondertoon is afwisselend lichtvoetig en licht deprimerend of weemoedig. een beetje zoals het doordeweekse leven zelf. de eenvoudige
maar zeer aangename en elegante tekenstijl verlicht de zeden. de verhouding nonchalance - helderheid zit net goed. Het is niet
zo dat de ene tekent en de andere scenario’s verzint. Auteurs Philippe dupuy en charles Berberian doen alles samen. inspiratie putten
ze uit hun onmiddellijke omgeving. in 2008 wonnen ze de Grand Prix van het stripfestival van Angoulême.
Waar? Bogaardenstraat 28, 1000 Brussel|Auteurs: Philippe Dupuy & Charles Berberian|Uitgeverijen: Humanoïdes Associés,
Dupuis, Oog&Blik
fc de kampioenen
Beste buitenlandse bezoekers, gelieve hier niet mee te lachen: in Vlaanderen is de populairste voetbalploeg niet club Brugge, sporting
Anderlecht, fc Barcelona of de nationale ploeg maar een stel amateurs dat er zelden of nooit in slaagt om een wedstrijd te winnen. de
verklaring? zo slecht als fc de Kampioenen kan voetballen, zo goed kan het de mensen doen lachen. fc de Kampioenen is geen echte
club maar de naam van een immens populaire tv-serie die liep van 1990 tot 2011. zelfs herhalingen van herhalingen kluisterden hele
families aan het scherm. sinds 1997 bestaan de Kampioenen ook in stripvorm. de humoristische reeks was vanaf het eerste album
Zal ‘t gaan, ja? een groot succes. ze is in handen van Hec Leemans, een doorgewinterde tekenaar die naam maakte met de historische
stripreeks Bakelandt. op de stripmuur herkent u de voornaamste personages. de wijd gesticulerende man met de gele jas en de snor
is Balthasar Boma, de grootsprakerige voorzitter-worstenfabrikant-vrouwenzot. fernand costermans, uiterst links, noemt zich antiquair
maar sjoemelt er op los. de dame met de korte rok, in het midden vanboven, is carmen: een extraverte roddeltante die vaak aan de
basis ligt van de knotsgekke misverstanden waarrond elke aflevering draait. wellicht de grappigste van de bende is de jonge vader met
de baby: de hopeloos naïeve en klunzige Marc Vertongen.
Waar? Vaartstraat 27, 1000 Brussel|Auteur: Hec Leemans|Uitgeverij: Standaard
koBe de koe
in de wereld van het beeldverhaal komt het zelden voor dat kinderen in de voetstappen van hun ouders treden. een uitzondering is de
zoon van Bob de Moor, de rechterhand van Hergé. Johan de Moor begon als cartoonist. Begin jaren 80 trok hij naar de studio Hergé.
Hij bedacht er nieuwe grappen voor Kwik en flupke en liet de ketjes opdraven in een gesmaakte reeks korte tekenfilms voor televisie.
de fameuze ‘klare lijn’ was hem met de papfles meegegeven. zowel Hergé als edgar P. Jacobs kwamen ten huize de Moor over de
vloer. Maar door meer aansluiting te zoeken bij een Bruegheliaanse traditie, bij het zotte en volkse van een willy Vandersteen en niet
vies te zijn van een experimentele mix van verschillende technieken vond Johan de Moor een bonte, eigen stijl. Kijk maar naar de twee
uitbundige muurschilderingen die jeugdherberg sleep well opvrolijken.
Je weet niet waar eerst gekeken. Naar de bolhoeden van Magritte? Het Gele Teken op de bol van het Atomium? de koe op het skateboard
heet Kobe. ze is Geheim Agent Pi = 3,1416 en was de muze van de Moor en scenarist stephen desberg voor een reeks exuberante,
guitige, licht anarchistische strips. Kobe vraagt zich op het tweede fresco verschrikt af waar die enthousiaste muis met Kuifjes
raket naar toe vliegt? de reus in het zwart gestipt maatpak maakt deel uit van de Brusselse folklore. Net als de woefels (wafels), de
stoemp (aardappelpuree met groenten) die aangeprezen worden in de frituur die straal genegeerd wordt door de dwaas kijkende olifant
op het dak van een blauwe auto. ‘Als ik uw boeken lees is het alsof ik een pot verf tegen mijn bakkes krijg’, zei een bevriend tekenaar
ooit tegen Johan de Moor.
Waar? Hotel Sleep Well, Dambordstraat 23, 1000 Brussel|Auteur: Johan De Moor|Uitgeverijen: Casterman - Lombard
www.VisiTBrussels.Be/coMics
19