April - Protestantse Vrouwen Organisatie

Rondom het beruchte Leger van de
Heer is het een tijdlang stiller geweest.
Legerleider Joseph Kony, aangeklaagd
door het Internationaal Strafhof, had
zich teruggetrokken in het oerwoud
op het grensgebied van Oeganda en de
Democratische Republiek Congo.
In januari besloten Oeganda, Soedan
en de Democratische Republiek Congo
om gezamenlijk jacht te maken op
Joseph Kony die zo veel jongens en
meisjes heeft ontvoerd als kindsoldaat
en seksslaaf, of om wapens te dragen
en eten te koken. Een aantal kinderen
wist te ontkomen of is bevrijd. Voor
hen zet u zich nu in. Tenslotte hebben
Wachten op water in Oeganda
ook zij weer recht op een toekomst.
De hernieuwde jacht op Kony pakte
desastreus uit voor de burgers. Het
Leger van de Heer had zic h inmiddels
teruggetrokken in het noordoosten
van de Democratische Republiek
Congo. Toen de legeraanvallen inzet-
VROUWEN - GELOVEN - WERELDWIJD
Uit het reisverslag van Henja Visser van Kerk in
Actie vertel ik u het volgende. In Ethiopië is in
2008 geen regen gevallen. Daardoor is er heel
weinig voedsel. Wanneer kinderen ondervoed
zijn, krijgt de moeder olie en meel
om het kind gedurende twee maanden bij
te kunnen voeden. De tweestrijd van veel
families is: zullen we het graan om te
zaaien opeten of zullen we honger lijden
en het graan wel bewaren tot de zaaitijd?
De hulpverleners hebben besloten om de
mensen die voedselhulp willen ontvangen
er iets tegenover te laten stellen. Zo heeft
men in een dorp met een onuitspreekbare
naam met de dorpelingen afgesproken dat
zij voor een begaanbare weg zullen zorgen
naar hun dorp toe. Met man, vrouw en mac ht
heeft men eraan gewerkt. Struiken verwijderd,
gaten gedicht en de grond geëgaliseerd. Al doende
kreeg men de smaak te pakken en heeft men de weg
Kruis en Munt
ten, begon Joseph Kony wild om zich
heen te slaan, vooral ook om uit
handen van de militairen te blijven.
Dat laatste is hem tot nu gelukt. De
gevolgen voor de burgers bleven niet
uit. Het offensief van de drie landen
leidde tot honderden doden en tienduizenden
vluchtelingen. De meesten
van hen waren slachtoffer van het
Leger van de Heer. De vluchtelingen
trokken voor een groot deel de grens
over en zochten in Oeganda of Soedan
een veilig onderkomen. Hulp in het
afgelegen gebied is lastig te geven en
nu bijna onmogelijk door de aanhoudende
onveiligheid.
De gevolgen van de strijd en de uiterst
beperkte hulpverlening staan, gelukkig
maar, in schril contrast met het
project waar u voor spaart en dat
zich ver verwijderd afspeelt van het
gebied waar nu gevochten wordt. De
leden van de teams, samengesteld uit
de meest kwetsbare vluchtelingen,
zijn aan de slag gegaan. Zij zijn nu
aardig op elkaar ingespeeld en zien
ook steeds meer de voordelen in van
het samenwerken. ‘Je leert veel van
elkaar,’ hoor je de deelnemers zeggen.
Dat geldt bijvoorbeeld voor het team
dat geiten heeft gekregen. Een dierenarts
begeleidt hen, vooral ook om te
voorkomen dat er ziekten uitbreken.
Ook komt de dierenarts meteen langs
als er zieke geiten zijn. De vluchtelingen
melken de geiten, voor een deel
proberen zij de melk te verkopen of
met de lokale bevolking te ruilen, bijvoorbeeld
tegen stoffen om kleding te
kunnen maken. Soms ook om groente
te kunnen bemachtigen. En de eerste
geiten zijn al drachtig. Voor de kinderen
is dat geweldig, zo’n dikke buik.
Drachtige geiten krijgen extra aandacht
van hen, hun buik wordt maar
al te vaak gestreeld.
Vluchtelingenkamp
Naast het team dat geiten houdt,
zijn er teams die trekossen hebben
gekregen. Ook zijn er vluchtelingen
die in een graanmolen werken. Ook al
wordt er een deel van de g eitenmelk
verkocht, het werk van alle teams is
gericht op de behoefte van de vluchtelingen
in het kamp. Zo heeft iedereen
er profi jt van.
Antoon Claassen,
Stichting Vluchteling.
Foto’s: Loan Liem.
zelfs langer gemaakt dan gevraagd was. Het gevolg
is dat er nu auto’s kunnen komen die melk willen
verkopen. Daarin worden dan weer vrouwen
meegenomen die voor controle naar
het ziekenhuis moeten of die moeten bevallen.
Het dorpje komt daardoor uit z’n isolement.
De vrouwen zijn heel blij dat zij
nu zelf de goederen van de hulpverlening
kunnen ontvangen en dat ze niet langer
afhankelijk zijn van hun mannen die het
eerder mee naar huis brachten. Die mannen
verkochten de spullen nog wel eens
om zelf wat geld in handen te hebben en
dat wordt nu voorkomen.
Laten we danken voor deze manier van werken
die de mensen die hulp nodig hebben,
activeert en stimuleert. Laten we bidden dat
zoveel mogelijk mensen bereikt zullen worden
door levenssparende hulp en door de kracht van de
blijde boodschap van het Evangelie. 15