April - Protestantse Vrouwen Organisatie

periode in het ziekenhuis doorbracht, maar gelukkig herstel
vond. Hij zei: ‘Ik heb er wel wat van geleerd. Ik besef nu, dat
ik veel te gehaast en jachtig leefde. Dat moet anders.’ Was
dat ‘snoeien van God’? Dat zou goed kunnen. Dat God die
ziekte veroorzaakte, daar
geloof ik niets van. Maar
God kan een ziekte wel
gebruiken (vgl. Romeinen
8: 28-30). Om iemand als
het ware een spiegel voor
te houden en de vraag te
laten stellen: hoe heb ik
tot nu toe geleefd? Wat
is nu echt van waarde in
mijn leven en wat is maar
bijzaak? Op deze manier
is snoeien een proces van
concentratie op dat wat
echt belangrijk is.
Daar hoeven we trouwens
niet eerst ziek voor te wor-
Kleurende druiven
den. Een bepaalde periode (bijvoorbeeld de Veertigdagentijd)
kan ons daar ook toe aanzetten. Omdat we in die tijd (maar
dat kan even goed een vakantieperiode zijn) beseffen: er zijn
dingen in ons leven, die we eigenlijk best kunnen missen.
Een overdaad aan voedsel, bepaalde vormen van luxe, zijn
die nu echt zo belangrijk? Het is in zo’n periode, dat een
zekere zuivering zich meester van ons maakt. Ook een vorm
van snoeien. Vaak heel heilzaam.
En zou de huidige economische crisis ook niet in dit lic ht
kunnen worden verstaan? Jezus leert ons, dat een gezonde
groei alleen maar bevorderd wordt door een gezonde snoei.
Zouden we dan niet kunnen stellen, dat het onbegrensde
geloof in economische groei ook niet heeft geleid tot een
zekere woekering en verstikking van ons leven? Iets wat
eerst zichtbaar werd in de verstikking van het leven elders
op aarde, vervolgens in het milieu en in de w elvaartsziekten
van ons eigen lichaam. En ten slotte in het uit handen moeten
geven van een zekere mate van welvaart, die lang niet
altijd tot welzijn heeft geleid.
Daarmee blijft snoeien een begrip dat ons gemakkelijk
tegen de haren instrijkt. Wij worden meer aangesproken
door gedachten als verzorgen en verwennen, door aanpassing
aan de groep en grenzeloos kunnen leven. Toch bepaalt
dat snoeien ons bij wat echt belangrijk is: het verbonden
blijven met Jezus. En waar we als ranken aan Hem verbonden
blijven, zal dat ook zichtbaar worden in de vruchten
van ons geloof.
De Bijbel: een snoeimes
Toch zijn het niet alleen omstandigheden in ons persoonlijke
leven of in de wereld rondom waardoor God ons noodzakelijkerwijs
snoeit. Ook de Bijbel zelf is al een snoeimes.
In Johannes 15: 3 zegt Jezus, dat zijn leerlingen al rein (dus
gesnoeid) zijn door alles wat Hij hen gezegd heeft. Door te
luisteren naar en te leven uit Jezus’ woorden worden we ook
gesnoeid. Omdat zijn woorden ons oproepen af te rekenen
met alles wat een grotere vruchtbaarheid in de weg staat.
Omdat Jezus volgen ons uitdaagt voorrang te geven aan wat
echt prioriteit heeft in ons leven. Dat alles in de hoop, dat
ook wij, gevoed door de liefde van Jezus, meer vr ucht zullen
dragen.
Gespreksvragen:
1. Wat roept het beeld van snoeien allereers t bij u op?
Beleeft u daarbij ook een innerlijke weerstand? Of juist
niet?
2. Wat vindt u van de drie besc hreven vormen van snoeien
(een persoonlijke crisis die je tref t, een periode waar je
jezelf voor openstelt, een wereldwijde crisis). Zou u dit
ook een vorm van snoeien noemen? Kunt u dat nader
omschrijven?
3. De woorden van Jezus worden door Hem zelf min of
meer vergeleken met een snoeimes. Daarnaast zijn er
vele andere Bijbelwoorden die ook spreken van Gods
zuiverende werk: de smeltoven (Jesaja 48: 10), de spiegel
(Jakobus1: 22-25), het tweesnijdend zwaard (Hebreeën 4:
12), of de leerschool van God (Hebreeën 12: 4-11). Hoe verbindt
u dergelijke teksten aan een Bijbelvers als Romeinen
8: 28-30?
4. Een bekend lied/gebed uit de gemeenschap van Iona zegt:
‘Neem mij aan zoals ik ben, zuiver uit wie ik zal zijn,
druk uw zegel op mijn ziel en leef in mij.’ Wat vindt u
hiervan?
Zingen: Gezang 78: 1 en 2
Lezen: Johannes 15: 4 en 5
Blijf in mij, dan blijf ik in jullie. Een
rank die niet aan de wijnstok blijft,
kan uit zichzelf geen vrucht dragen.
Zo kunnen jullie geen vrucht dragen
als jullie niet in mij blijven. Ik ben de
wijnstok en jullie zijn de ranken. Als
iemand in mij blijft en ik in hem, zal
hij veel vrucht dragen. Maar zonder mij
kun je niets doen.
Zingen: Gezang 78: 3 en 4
Lezen: Fragment uit een gebed van
kerkvader Augustinus
Laat heb ik U bemind,
schoonheid zo oud en zo nieuw,
laat heb ik U bemind.
Gij waart binnen, ik zocht U buiten.
Daar zocht ik dan en begreep de zin niet
van de mooie dingen die Gij hebt gemaakt.
Gij waart bij mij, ik was niet bij U.
Al die dingen die er niet eens zouden zijn
als ze niet in U waren,
hielden mij ver van U weg.
Gebed:
Vader in de hemel,
Dank U wel, dat wij vandaag opnieuw bij elkaar komen.
Dat wij mogen leren uit uw woord.
Dank U dat wij onze zorgen samen mogen delen.
Maar dat wij ook de fi jne dingen die wij meemaken kunnen
bepraten met elkaar.
Wilt U ons helpen dat wij, als groep en persoonlijk, dicht
bij U blijven.
Wij bidden ook, dat de vrouwen die er vandaag niet bij
kunnen zijn, uw nabijheid mogen ervaren.
Heer God, U bent de bron van ons bes taan.
Amen.
Zingen: Gezang 455
Kapstok
TL
5