April - Protestantse Vrouwen Organisatie

Meditatie
‘Iedere rank aan mij die geen vrucht draagt snijdt hij weg, en iedere rank die wel vrucht draagt snoeit hij bij, opdat hij meer vruchten
draagt.’ (Johannes 15: 2)
Dit nummer van In Gesprek gaat over ‘snoeien’. Iedereen die een tuin heef t,
weet dat snoeien op z’n tijd onvermijdelijk is. Doe je het niet dan g roeien de
planten, struiken en bomen ieder op eigen wijze in het wilde weg en heb je binnen
de kortste keren een grote wildernis om je huis heen. Een plant zal o ver de
grond woekeren, alles verstikkend wat op zijn weg komt, een struik zal zo groot
worden dat er geen plaats meer is voor de kleinere en minder snel g roeiende.
Bomen zullen scheefgroeien, dode takken zullen een gevaar zijn voor iedereen
die eronder doorloopt en in het ergs te geval zo verwilderen dat er geen vruchten
meer aankomen. Snoeien is dus een goede zaak.
Maar hoe zit dat dan met een mensenle ven? Eerder stelden we al dat er ook in
ons leven al die handelingen verricht moeten worden om een vruchtbaar leven
te kunnen leiden. Ploegen, zaaien, laten ontkiemen, wortelen, allemaal om uiteindelijk
te groeien, te bloeien en vrucht te dragen. Maar snoeien? Welbewust
stukken of delen uit je leven laten wegsnijden, weghakken? Geen mens zal dat
als vanzelfsprekendheid aannemen. Of toch wel?
Onze Heer Jezus Christus zegt van Zichzelf: ‘Ik ben de ware wijnstok en mijn
Vader is de wijnbouwer.’ Wij worden vergeleken met de ranken, die zonder de
wijnstok niet kunnen leven. Dragen we geen vruchten dan wordt de rank weggesneden, dragen we wel vrucht dan wordt
de rank gesnoeid opdat hij meer vrucht draagt.
Kennelijk is er toch iets van wildgroei in ons leven dat het dit snoeien rec htvaardigt.
Hoe dat in zijn werk gaat? De vraag is allereerst of we inderdaad van onze slechte
eigenschappen en karaktertrekjes af willen! Want hoe dan ook, verandering aanbrengen
in je levensstijl is moeilijk, soms zelfs héél moeilijk. Dan hoef ik alleen maar t e
denken aan ‘mijn eigen ikje’ dat zo graag doet en laat wat het zélf wil.
Gelukkig is het een proces waar we niet alleen voor staan. Ik moet hierbij denken
aan het kinderlied: Zoals klei in de hand van de pott enbakker. Zo ben jij in mijn
hand, zegt de Heer; zoals klei in de hand van de pottenbakker, zo maak Ik jou een v at tot
mijn eer.
Ook pottenbakken is werk, net als snoeien, dat met v eel kracht gepaard gaat. Aan
ons de vraag: willen wij ons overgeven als de boom die gesnoeid moet worden, als
de klei waaruit iets nieuws ontstaat? Geven we ons over aan de betrouwbare handen
van Hem, die weet hoe ons leven, gesnoeid en wel, vruchtbaar gemaakt kan worden?
Ja, ook ons leven dient gesnoeid te worden: opdat wij meer vrucht dragen, tot meerdere
eer en glorie van Hem die ons laat g roeien en bloeien zoals Hij dat voor ons wil!
Tiny van de Biezen
3