Het smartvol lijden van Jezus Christus - visioenen van Anna ...

Ook in de laatste dagen, die hij met de andere leerlingen te
Betanië doorbracht, waren zij met hun voorstellen tot hem
gekomen en zo geraakte hij hoe langer hoe dieper verstrikt in zijn
verderf. In de laatste dagen liep hij, om zo te zeggen, zich de
benen van het lijf om de hogepriesters tot de daad te bewegen. Zij
wilden echter op zijn voorstel nog niet ingaan en bejegenden hem
met diepe verachting; zij zeiden dat de tijd die hen nog van het
paasfeest scheidde, te kort was en dat hun optreden tegen Jezus
oploop en stoornis op het feest tot gevolg zou hebben en de hele
stad in rep en roer zou komen. Alleen het Sanhedrin schonk enige
aandacht aan het voorstel van Judas.
Na zijn heiligschendende communie had satan hem volkomen in
zijn macht gekregen en zo was hij dan heengegaan om het
wraakroepend verraad te volvoeren.
Hij zocht daarom eerst nog eens de onderhandelaars op, die hem
tot op dat ogenblik steeds gevleid hadden en die hem ook nu met
gehuichelde vriendelijkheid ontvingen. Ook kwamen er nog
anderen bij, zelfs Kaïfas en Annas; deze laatsten behandelden
hem echter zeer hooghartig met spot en verachting. Men kwam
nog niet tot een besluit en bleef vrezen voor een mislukking van
de aanslag, daar Judas hun onvertrouwbaar toescheen.
Nu zag ik als het ware de grootste verdeeldheid in het rijk van de
hel.
Satan verlangde de misdaad van de Joden door de moord op de
onschuldigste; hij wilde de dood van Jezus, de bekeerder en
redder van de zondaars, de Leraar der heiligheid, de Heiland, de
Rechtvaardige bij uitstek, dien hij haatte; maar dan voelde hij
weer een onwillekeurige schrik voor de onverdiende dood van
Jezus, die er zich niet aan onttrok en zich niet verdedigen wilde.
Hij benijdde Jezus de verdienste en zegepraal onschuldig te lijden
en zo zag ik hoe de tegenstander
Fascikel 29 143