Het smartvol lijden van Jezus Christus - visioenen van Anna ...

1783.
feestmaal. In die tuin staan meerdere dichtgebladerte loofhutten.
In een daarvan bleven heden 8 van de apostelen achter, die Jezus
nu vergezelden. Bij deze achterblijvenden voegden zich
naderhand nog andere leerlingen.
De Olijfhof is door een weg gescheiden van de tuin van
Getsemane en hij strekt zich verder uit op de helling van de
Olijfberg; hij is open en alleen door een aarden wal omringd, en
kleiner dan de lusttuin van Getsemane; het is een berghoek waar
men grotten, terrassen en vele olijfbomen aantreft. Aan de ene
kant is hij meer verzorgd, voorzien van goed onderhouden
zitplaatsen en rustbanken en aanzienlijke, ledig gemaakte
spelonken. Wie wil, kan zich hier een plaats bereiden tot gebed
en beschouwing. Waar Jezus ging bidden, zag het er wilder
uit.
Omstreeks 9 uur kwam Jezus met zijn apostelen bij Getsemani
aan. Op de aarde (versta: op de bodem van de diepe vallei, die
laat het maanlicht ontvangt) was het nog duister, maar de hemel
was reeds manehelder.
Jezus was zeer treurig en wees de zijnen er op, dat het
gevaar nabij was. De apostelen waren daarover ontsteld en
Hij sprak tot 8 van hen, toen zij bij een van de loofpriëlen
kwamen: “Blijft hier terwijl Ik verder ga om te bidden.”
Hij nam Petrus, Joannes en Jakobus de Meerdere met zich mee en
ging over de weg nog een eind verder in de Olijfhof aan de voet
van de berg.
Jezus was onbeschrijfelijk bedroefd; Hij voelde de
angst en bekoring nader en nader komen, Joannes
vroeg Hem hoe HIJ die hen vroeger zelf altijd had getroost, nu zo
bang kon zijn.
Toen sprak Hij: “Mijn ziel is ten dode toe bedroefd.”
En Hij keek om zich heen en zag van alle kanten angst en
Fascikel 29 89