Het smartvol lijden van Jezus Christus - visioenen van Anna ...

ekoring en begonnen in hun overtuiging te wankelen.
Het getal standvastigen was niet groot.
Toen ging het zoals nog heden: men wil wel een goed christen
zijn, zolang het de mensen niet mishaagt en men er eer mee
inoogst, zolang het geen offers vraagt, doch men schaamt zich
over het kruis, zodra een wereldse omgeving ons gedrag scheel
beziet en blameert.
Velen echter werden reeds bij het begin van deze lage,
onrechtvaardige, hemeltergende wreedheden tegen Jezus, en
tevens door het geduld van de Zaligmaker, die te midden van
zoveel leed geen klacht uitte, getroffen in hun hart en
dezulken trokken zich moedeloos en zwijgend terug.
Hoe Jeruzalem er uitziet in dit uur.
1822.
De grote, volkrijke stad en de uitgestrekte kampen van de
vreemde paasgasten in een wijde omkring hadden, hetzij
binnenshuis, hetzij in het openbaar, hun vele gebeds- en
godsdienstoefeningen, gebruiken en voorbereidingen tot het feest
verricht en waren nu juist ter rust gegaan en ingeslapen, toen het
bericht van Jezus’ gevangenneming vriend en vijand deed
ontwaken. Op alle punten van de stad zag men de personen, die
door de hogepriesterlijke boden opgeroepen waren, in beweging
komen. Zij snelden, de enen bij de schijn van de maan, de
anderen bij fakkellicht, door de straten, die te Jeruzalem ‘s nachts
anders bijna overal verlaten en zeer somber zijn.
Van de meeste huizen immers komen de vensters en de deuren uit
op de binnenplaatsen, die in het oosten het toneel zijn van het
familieleven (cfr. fasc. 2, nr. 64).
Fascikel 29 188