economie politiek management opinie trends analyse voorspelling ...

1
GOUDEN
KOOI
De overheid kiest voor opensourcesoftware: ieder
individu mag vrij gebruikmaken van alle beschikbare
technologieën en software voor internet. Dit zorgt voor
meer concurrentie in deze digitale wereld. De beperking
wordt gevormd door enkele grote commerciële spelers
die op verschillende manieren als intermediair fungeren
voor publicatie van foto’s, films en andere content. Deze
bedrijven hebben bijvoorbeeld de toegang tot het internet
in handen of bieden een plek op het web aan waar een
consument zijn producten en gegevens kan stallen.
De gebruiker moet wel betalen voor deze diensten.
Hij heeft zich ook te houden aan de regels van deze
partijen, onder andere op het gebied van auteursrecht:
niet alles wat de gebruiker creëert, is automatisch van
hem zelf. De consument heeft echter ook de nodige vrijheid.
Hij kan met al zijn zaken digitaal verhuizen naar de
intermediair van zijn keuze en kan zijn content delen met
de rest van de wereld.
HOGE
MUREN
Door diefstallen van digitale persoonsgegevens
ontstaat er een gevoel van onveiligheid bij de digitale
consument. Plotseling blijken zijn creditcardgegevens,
persoonlijke foto’s en documenten niet meer veilig te zijn
op het web. De overheid grijpt in en controleert van af
dat moment bedrijven scherper op beveiliging van hun
digitale platforms. Internetbedrijven bieden consumenten
de mogelijkheid zich creatief te uiten maar behouden
het recht om in te grijpen of het gemaakte werk te gebruiken
voor eigen commerciële doeleinden. Zelf profiteren
van de dingen die je maakt, is er niet meer bij.
De consument moet bovendien kiezen met welk
systeem hij aan de slag gaat, overstappen is er niet meer
bij. Muziek op de pc kan bijvoorbeeld niet zomaar gekopieerd
worden naar een muziekspeler. De consument is
zo uitgeleverd aan de willekeur van de makers van de
systemen die hij heeft gekozen. Wie zich niet houdt aan
de regels voor intellectueel eigendom, wordt gedaagd.
2
3 4
VRIJE
KEUS
De consument bepaalt zelf wat er gebeurt met
zijn digitale content. Er zijn nog wel providers die als
intermediair optreden, maar een individuele gebruiker
kan daar makkelijk omheen. Bovendien bepaalt de
consument zelf wat er met zijn spullen gebeurt. Hij kan
zijn content tegen betaling ter beschikking stellen aan
anderen, maar ook beslissen om het gratis weg te geven
aan de gemeenschap. De maker kan ook kiezen waar
hij zijn mening wil verkondigen of zijn werk digitaal
tentoonstelt.
Wil hij zijn digitale leven verhuizen? Met een
druk op de knop staan alle bits en bytes op een andere
plek op het web. In deze situatie is er alle ruimte om
samen met andere internetgebruikers te werken aan
grote projecten zonder dat één iemand het eigendom
ervan op kan eisen. Zo kunnen bijvoorbeeld via samenwerking
software, boeken of films geproduceerd
worden.
KLEINE
KRING
Wie iets maakt, blijft eigenaar. In theorie kan de consument
zo geld met zijn eigengemaakte filmpjes, software
of foto’s verdienen. In de praktijk bestaan er echter
serieuze drempels. Het is lastig om de creatieve digitale
uitingen te delen of mee te nemen. Ze kunnen niet gemakkelijk
via het internet uitgewisseld worden of op
een usb-stick gekopieerd worden om mee te nemen en
te delen. Zo blijven de ideeën, foto’s of ontwerpen alleen
te bewonderen in de eigen persoonlijke kleine kring en
is het niet mogelijk om met anderen samen te werken
aan grotere projecten en oplossingen.
De overheid maakt zich in deze wereld niet sterk
voor open source. Er bestaan daarom verschillende gesloten
platformen. Dit scenario schets de situatie in de
digitale wereld zoals die een paar jaar geleden nog was.
Er zijn geen aanwijzingen die de gedachte rechtvaardigen
dat dit scenario zich zal herhalen. Daarom wordt het
hier buiten beschouwing gelaten.
DEC 2009
47