Jaargang 2013, Week 24

8
Waar Jan nooit spijt van heeft
Sinds de middelbare school volgt Jan Hoefnagels uit
Hooge Mierde de Olympische Spelen vanaf de zijlijn. Hij
vroeg zich toen af wat hij eraan zou willen veranderen.
In 2008 nam hij ook als vrijwilliger deel aan de organisatie
van zulke grote sportevenementen. Hierdoor is
hij soms meerdere weken achter elkaar van huis, maar
ook in zijn eigen woonomgeving is hij op sportgebied
actief onder meer door een eigen team te coachen.
Het mede organiseren van grote sportevenementen begon
voor Jan zo’n zeven jaar geleden met het Europees kampioenschap
(EK) voetbal in Innsbruck. Hoewel hij alle manifestaties
die hij bijwoonde bijzonder vond, maakte deze het
meeste indruk op hem, onder andere vanwege de grootse
opzet. Dit gevolgd door het wereldkampioenschap (WK)
zwemmen voor gehandicapten in Eindhoven, in 2010.
Verder was hij betrokken bij de Euroleague finale in
Amsterdam en vorig jaar bij het EK-voetbal in Kiev en bij
de Jeugd Olympische Winterspelen, wederom in Innsbruck.
“Ik ben van kleins af aan al in sport geïnteresseerd en later
in mijn jeugd, toen ik in Turnhout woonde, hielp ik daar
met het oprichten van een hockeyclub. Ook gaf ik er een
cursus voor scheidsrechters en coachte en trainde ik teams.
Kortom, ik was altijd wel ergens mee bezig op dat vlak”,
blikt hij terug. “Nog steeds zul je mij niet snel zien stilzitten.
Men zegt wel eens: ‘Mensen die veel doen, hebben op
de één of andere manier ook altijd tijd’. De projecten van
de afgelopen jaren had ik nooit willen missen. Ze zijn
De Uitstraling
Door Mariel Hoefkens
prachtig en je werkt hiervoor veel samen met jonge mensen
van diverse nationaliteiten. Op deze manier krijg je
inzicht in hun levensstijl en bovendien geeft sport verbroedering.”
Thuisfront
Zijn taken bij sportevenementen zijn erg uiteenlopend. Zo
voerde hij bij het WK zwemmen een dopingcontrole uit.
“Sporters die voor de controle geselecteerd werden, moest
ik de hele tijd in de gaten houden om te kijken of ze geen
gekke dingen deden. Dan heb je intensief contact met spelers.
En bij de Jeugd Olympische Winterspelen liep je tussen
de sporters door. Het was een onbevangen sfeer en ik
heb zelfs met toen nog prins Willem-Alexander staan kletsen”,
legt hij uit. “Aan de andere kant is het soms juist zaak
om sporters zo min mogelijk te storen. Tijdens de voetbaltoernooien
zorgde ik er bijvoorbeeld voor dat persjournalisten
een eigen plek hadden, waardoor zij de spelers niet
tot last waren en zij ook zelf ongestoord hun werk konden
doen. Bij de Euroleague finale was ik coördinator van de
vrijwilligers die meehielpen, wat er meer dan 250 waren.”
Zijn familie doet ook graag mee, zoals gedurende de
Euroleague finale, toen tevens zijn dochter kwam meehelpen,
en met het WK zwemmen was het hele gezin van de
partij. Toch moet hij hen meestal missen. “Er zijn evenementen
waarbij ik binnen een dag weer terug ben, waaronder
een WK in Eindhoven, maar soms ben ik een week of
wel een maand weg. Mijn vrouw en kinderen maken dit wel
vaker mee, omdat ik ook wel eens langer van huis ben vanwege
een zakenreis. Gelukkig zijn er internet en e-mail om
contact te onderhouden. Via mijn telefoon kan ik hen ove-
: