Jaargang 2013, Week 24

Werken in de natuur
is echt het
hoofd leegmaken
heel mooi. Op het bankje bij de mammoet ontmoet
je ook altijd andere vogelliefhebbers. Je
kunt er niet komen of er is wel iemand. Ik
neem ook altijd mijn verrekijker mee en dat is
echt genieten.” Wandelen, waar dan ook, doet
ze altijd met een plastic zak om het zwerfafval
dat ze tegenkomt in te doen. In al die jaren
heeft ze zo al heel wat zwerfafval uit de natuur
gehaald. Ook is ze vrijwilligster bij de vereniging
voor weidevogels. Met vier mensen heeft
ze een eigen gebied om bij te houden. Dat
betekent dat je contact met de boeren moet
leggen om bijvoorbeeld te voorkomen dat er
met het maaien nesten worden geraakt. In het
najaar gaan ze onder andere de poelen opschonen
en snoeien. Dat werken in de natuur vindt
Mieke pure ontspanning: “Echt het hoofd leegmaken.”
Korfbal
Bij Rosolo is Mieke ook zeker geen onbekende. Ze is vrij
snel bij de vereniging gegaan nadat ze in Reusel is komen
wonen. Jan was er al actief en door de sport heeft Mieke
ook haar draai in Reusel gevonden. “In het begin had ik
hier weinig contact, maar toen ik begon te korfballen had
ik meteen een leuk groepje om mee te spelen en voelde
ik me meer thuis.” Ze heeft van alles gedaan en sommige
taken doet ze nog steeds. Ze was trainer en coach en
heeft menig rokje gemaakt. Ze speelt bij de recreanten en
daarnaast is ze al heel lang scheidsrechter bij de jeugd,
maar ook voor de korfbalbond. Mieke: “Wel geen topwedstrijden
meer, want die kan ik niet meer bijbenen. Verder
maakt het me niet uit of ik voor kinderen of volwassenen
moet fluiten. Fluiten is fluiten, maar bij kinderen ben je
soms meer begeleider om uit te leggen waarom je hebt
gefloten.” Verder is ze in één ding echt goed vertelt ze.
Namelijk in het opruimen van de velden. Door haar ervaring
in de handel is het goed oprollen van de lijnen op de
haspel haar specialiteit.
Hulp aan Rusland
Naast al het vrijwilligerswerk dat Mieke in Reusel doet, is
ze samen met Jan al heel wat jaren actief in hulp over de
landsgrens heen. Doordat Jan als chauffeur kinderen uit
de streek van Tsjernobyl moest ophalen voor een vakantie,
kwamen ze in aanraking met de nood die daar heerst.
Het was tot het laatst toe
een complete verrassing
Foto: Ringfoto Jos Droog
Eén van de kinderen zou op het laatste moment niet mee
naar Nederland mogen omdat zijn gastgezin had afgezegd.
Dat vond Jan zo sneu dat hij meteen besloot dat hij dan
wel mee naar hen mocht gaan. Totaal onverwacht kwam
Denis zo bij de familie Kuijpers terecht. “Hij sprak geen
Nederlands of Engels en wij geen Russisch”, vertelt Mieke.
“In het begin was het echt met handen en voeten werken
om dingen duidelijk te maken. Hij is jaren in de vakantie
blijven komen. Ook zijn wij regelmatig daar naartoe
gegaan, onder andere op zijn bruiloft waar we als belangrijke,
buitenlandse gasten werden behandeld.” Maar niet
alleen deze jongen hebben ze geholpen. Met vele transporten
hebben ze heel wat mensen in Minsk en omgeving
kunnen helpen. Op dit moment brengen ze het niet meer
naar de dorpjes, maar gaan alle hulpgoederen rechtstreeks
naar bijvoorbeeld het Rode Kruis en bejaardenhuizen.
Na een hele avond vertellen over alles wat haar bezighoudt,
is het wel duidelijk dat Mieke een heel actieve
vrouw is. Helpen bij de spellenmiddag, een paar keer per
jaar fietsen en wandelen met mensen met een beperking,
elke dag vroeg opstaan om op het depot de kranten te
verdelen en zelf ook nog een krantenwijk te doen.
Daarnaast nog oma van zeven kleinkinderen waar ze regelmatig
op mag passen. Deze twee blaadjes zijn niet groot
genoeg om al haar bezigheden uitgebreid te beschrijven,
maar dat ze het lintje verdiend heeft, lijkt wel bewezen.
Mieke, proficiat!
De Uitstraling 5