Jaargang 2013, Week 24

gewoon doen Door
Gemeend
Ik denk dat ik gemeen ben. Misschien niet opzettelijk, maar
ik kom er steeds meer achter. Het eerste punt waarop ik
merk dat ik gemeen ben, is dat ik echt dol ben op leedvermaak.
Ik schaam me daar soms een beetje voor, maar als
iemand omvalt is mijn eerste reactie te gaan lachen, daarna
pas dringt het tot me door dat er ook daadwerkelijk iets
ergs met die persoon aan de hand kan zijn. Dan besluit ik
te gaan helpen, maar iets in mij vindt het dan nog steeds
erg komisch. Als dat nu het enige zou zijn, dan zou ik nog
niet echt in de categorie gemeen vallen, maar er is zoveel
meer aan de hand. Ik erger me bijvoorbeeld aan bijna alle
geluiden, zeker als het geluiden zijn die met eten te maken
hebben. Maar er is altijd wel iemand in de buurt die met zijn
mond open kauwgom eet of de behoefte voelt chips te eten
met de kaken zo ver mogelijk van elkaar. En het feit dat ik
het vervelend vind maakt me niet gemeen, maar de dingen
die ik daardoor denk of zeg wel. Hetzelfde heb ik met mensen
die heel hard neuriën of fluiten. Het rare is dat ik ergens
ook heel erg lief ben, dat ik het beste met mensen voor heb
en bijna nooit nee kan zeggen. Maar ergens is zelfs dat nog
gemeen. Ik ben blij dat ik er voor uit durf te komen, want
anders zou ik vooral mezelf voor de gek houden vrees ik.
Maar om heel eerlijk te zijn doe ik veel dingen uit onaardigheid.
Ik steun bijvoorbeeld goede doelen, maar dat heeft
er meer mee te maken dat ik gewoon wilde dat die vervelende
wervers op straat hun mond hielden over hoe zielig
het allemaal wel niet was en hoe nodig ik dat doel wel niet
moest steunen. Feit blijft dat deze mensen worden ingehuurd
om een zielig verhaal te verkopen. Want eigenlijk
betaal je hun loon, in plaats van dat je daadwerkelijk iets
bijdraagt waar het goede doel in kwestie wat aan heeft.
10 De Uitstraling
Alice
Afijn, ik heb een redelijk vriendelijke uitstraling en kennelijk
wekt dat de indruk dat ik bakken geld over goede doelen
uitstort. Of wellicht straal ik uit dat ik goedgelovig en
makkelijk te overtuigen ben. Ik help de bejaarde voor mij
bij de kaartjesautomaat op het station niet omdat ik medelijden
heb, maar omdat ik haast heb en het anders veel te
lang gaat duren allemaal. Ik geef niet altijd kritiek omdat ik
mensen verder wil helpen door middel van kritiek, maar
vaak ook om mezelf beter te voelen. Ik ben onaardig als het
mij uitkomt, ik vertel mensen aan de telefoon dat ik nodig
naar de wc moet als ik gewoon geen zin meer heb om te
Of wellicht straal ik uit dat
ik goedgelovig en makkelijk
te overtuigen ben
praten en ik blokkeer mensen in mijn telefoon en op mijn
Facebookaccount. Ik maak gemene grapjes, ik ben de minst
genuanceerde, meest betweterige persoon die je waarschijnlijk
zult ontmoeten. Ik ben een bitch, een feeks, een
doemdenker en een zure pruim. En toch heb ik zoveel leuke
en lieve mensen om me heen wie het niets kan schelen.
Misschien omdat ze weten dat ik het allemaal niet zo
bedoel, dat ik echt wel het beste met hen voor heb. Maar
diep van binnen denk ik dat iedereen wel een beetje
gemeen is en dat ze me daarom vergeven. En voor de rest
bij deze mijn welgemeende excuses.