Esther Ladiges (pdf) - Jonge Historici Schrijven Geschiedenis

Rashygiëne was de Duitse versie van eugenetica, die niet alleen
de verbetering van het ras maar ook het vergroten van de bevolking tot
doel had (nota bene: het verschil is niet altijd duidelijk en de twee
termen worden vaak door elkaar gebruikt). 25 Het doel van deze leer was
het bestuderen van de gezondheid van de bevolking, het analyseren van
genealogieën en het stimuleren van raciaal bewustzijn bij families. 26
Ploetz zag geboortebeperking (negatieve eugenetica) als de meest
humane en altruïstische methode om rashygiëne uit te voeren. Als de
geboorte van zwakke individuen zou worden voorkomen, hoefden deze
niet te worden uitgeroeid. 27 Eerder al - in 1891 - had Wilhelm
Schalmayer het eerste Duitse boek over eugenetica geschreven, getiteld
Über die drohende körperliche Entartung der Kulturmenschheit.
Schallmayer en Ploetz waren de eersten die zich inzetten voor
eugenetica in Duitsland. Ploetz creëerde het institutionele kader (in de
vorm van hieronder besproken organisaties) en Schallmayer
definieerde de problemen waar de eugenetici zich mee bezig zouden
gaan houden in de komende decennia. 28
In 1905 richtte Ploetz het Gesellschaft für Rassenhygiene op. In
1907 stelde het Gesellschaft zich open voor mensen uit andere landen.
De focus lag dus niet primair op de verbetering van het Duitse (Arische)
ras. Het genootschap kreeg toen een nieuwe naam: Internationale
Gesellschaft für Rassenhygiene en kreeg een aantal buitenlandse takken.
Het doel van de organisatie was onder andere het verspreiden van
ideeën over eugenetica. Belangrijker nog was dat zij model wilden staan
voor wat er met selectie in de samenleving kon worden bereikt. Alleen
blanke mannen met wenselijke eigenschappen mochten lid worden.
Joden werden ook tot het Gesellschaft toegelaten. 29
De verschillende plaatselijke afdelingen in Duitsland fuseerden in
1910 onder de naam Deutsche Gesellschaft für Rassenhygiene. De nieuwe
organisatie had een aantal primaire doelstellingen, namelijk het
25 Faith Weiss,’ The Race Hygiene movement’, 193.
26 Weindling, Health, race and German politics, 124, 125.
27 Ibid. 131.
28 Faith Weiss, ‘The Race hygiene movement’, 199.
29 Ibid, 207. 209.
13