Esther Ladiges (pdf) - Jonge Historici Schrijven Geschiedenis

verzamelen van gegevens over degeneratie, het zoeken naar een
oplossing voor de ‘Minderwertigen’ (door positieve eugenetica) en
‘Bevölkerungspolitik’. Dit laatste had tot doel een einde te maken aan de
sterk afgenomen bevolkingsgroei. Veel eugenetici schreven deze afname
toe aan het neomalthusianisme. Deze stroming was populair onder
Duitse liberalen en socialisten. De aanhangers streefden naar
verbetering van het lot van de arbeiders door geboortebeperking. 30
Na de Eerste Wereldoorlog veranderde de houding van de
eugenetici. De inflatie en de dreigende vijanden in oost en west
bevorderden bij veel eugenetici het gevoel dat Duitsland zich in een
strijd van leven of dood bevond. De aandacht was dus minder gevestigd
op de internationale gemeenschap en meer op het Duitse volk. De
leidinggevende figuur binnen de beweging was de racistische en
conservatieve Fritz Lenz (1887 - 1976) die later met de nazi’s zou gaan
samenwerken. 31
De Münchense tak van het Deutsche Gesellschaft nam vanaf 1918
een radicale houding aan en werd meer racistisch en antidemocratisch.
Er kwam nationale propaganda voor hygiëne en gezondheid in de vorm
van cartoons en fictieve verhalen. Sinds 1912 bestond er al het
Hygiënemuseum in Dresden dat tentoonstellingen organiseerde door
het hele land. 32 Tijdens de Weimarrepubliek werden positieve
eugenetica en educatie belangrijk, vooral de bevordering van een
gezonde leefstijl. Ook werd advies gegeven aan mensen die van plan
waren te gaan trouwen. De Deutscher Bund fur Volksaufartung und
Erbkunde werd opgericht in 1926 om eugenetische ideeën te
verspreiden onder het volk. 33
In 1927 werd het Kaiser Wilhelm Institut für Anthropologie,
menschliche Erblehre und Eugenik (KWIA) opgericht als tak van het
Kaiser-Wilhelm-Gesellschaft zur Förderung der Wissenschaften. Het
instituut deed onderzoek naar menselijke genetica. De directeurs waren
30 Ibid, 209, 210.
31 Ibid. 213-215.
32 Weindling, Health, race and German politics, 296.
33 Faith Weiss, ‘The Race Hygiene movement’, 219.
14