Sportkompas mei 2011 - Hercules Dordrecht

weekend een uiterste, maar de echte 60 van
Texel ook, maar dan de andere kant op.
Naast de meer kilometers plande ik
ook een 1e marathon+ loop in, in mijn
trainingsschema en wel in Parijs. Het verslag
daarvan stond in het vorige clubblad.
Het is zover ...
Het lijkt altijd zo ver weg als je traint voor een
wedstrijd, maar plotseling is het dan toch zo
ver. Het paasweekend staat voor de deur en
wel een lang weekend op Texel van vrijdag
t/m dinsdag. Na mijn ervaringen in Parijs heb
ik mij voorgenomen om vooraf mij niet al te
veel in te spannen (lees winkelen met mijn
partner Monika, ehh sorry ik moet van haar
vrouw zeggen �). Dus is het alleen fietsen,
een beetje wandelen en een ietsiepietsie
stukje rennen over het strand (ik kon het niet
laten). Het weer is prachtig en zelfs aan de
vrij warme kant voor de tijd van het jaar. De
voorspellingen voor 2e Paasdag zijn echter
dusdanig dat een ietwat lagere temperatuur
wordt verwacht. Helaas blijken voorspellingen
vaak niet uit te komen, zo ook deze.
Op de morgen van 2e Paasdag ga ik alleen
richting de start. Deze vindt plaats bij
het NIOZ, het Nederlands Instituut voor
Zeeonderzoek. Voor de kenners, dit is vlak
bij de plek waar de pont aankomt. Monika
komt mij later tegemoet bij het punt waar
het eerste stuk strand wordt verlaten (bij
strandpaal 9). Hoewel ik als een van de
eersten ter plekke ben neemt de drukte al
snel toe. Het startnummer wordt opgehaald,
de laatste voorbereidingen worden getroffen
(eten en drinken, vooral dat laatste met het
oog op de temperatuur) en dan is het wachten
op het startschot.
10:35 uur, het startschot is gevallen en de
meute zet zich in beweging richting het eerste
stuk strand. In het begin (ca. 5 km) lopen we
29
nog over verharde wegen en fietspaden, maar
dan is het uit met de pret. Het echte werk
gaat beginnen, het strand ... en intussen is de
temperatuur al aardig gestegen. Het lopen
op het strand valt niet mee. Stukken los zand
worden afgewisseld met minder loszand. Het
blijft zoeken naar de beste plek om te lopen.
Meestal is dat aan de vloedlijn, maar die is in
het eerste deel veel te ver weg om naar toe
te lopen. Na het ronden van de zuidpunt van
Texel is het eindelijk mogelijk om langs de
vloedlijn te lopen. Ook dat blijft lastig, het is
namelijk hoogwater. Toch gaat het redelijk
naar wens. Veel badgasten kom ik hier niet
tegen. Na ongeveer 7 kilometer komt de
duinovergang in zicht en krijg ik weer een
verhard parcours voorgeschoteld (ca. 5km).
Het bos waar ik nu in terecht kom geeft ook
wat schaduw wat zeker welkom is. Monika
staat bij de ingang van het bos te wachten met
de fiets en gaat met me mee fietsen totdat
ik weer via de “Duinen van Texel” richting
strand moet, het tweede stuk met een lengte
van 5km. De fietstas van Monika zit vol met
drinken, eten, een extra paar sokken, mijn
tweede paar loopschoen en indien nodig
een shirt. Vooral het drinken zal van belang
zijn. Op het verharde deel kan ik weer wat
makkelijker in een vast tempo lopen. Het
plan is om de eerste 30 km in 3 uur te lopen
en dat zou betekenen dat ik voor de laatste
30 km nog 4 uur zou hebben (je hebt 7 uur
om te finishen). Ik lig goed op schema. Het
stukje bos is niet al te lang. Ik passeer daar
het eerste meetpunt voor de tussentijden (en
1e wisselplek voor de estafette lopers). Daar
staat veel publiek wat weer een duwtje in de
rug geeft. Zelfs Monika op de fiets valt dit op
en zie daar het belang van supporters..
Het tweede stuk strand is wat korter.
Wel is het lopen langs de vloedlijn lastiger