Sportkompas mei 2011 - Hercules Dordrecht

door: golven die ik moet ontwijken, de vele
badgasten en de kuilen die spelende kinderen
gemaakt hebben.
De hoge temperatuur speelt hier minder een
rol doordat het water en de wind een beetje
verkoeling geeft. Uiteindelijk kan ik weer van
het strand af en daar ben ik toch wel blij om.
Nu wacht me nog een stukje natuurgebied
van 4km, De Nederlanden, voordat de eerste
30 km er opzit. Voordat ik hier verder ga trek
ik mijn droge sokken aan, want het is niet
gelukt om alle golven te vermijden en met al
het zand in de schoenen liep dat niet lekker
en ik heb geen zin in blaren. Het parcours
door De Nederlanden is onverhard maar,
op een klein stukje met loszand na, goed te
belopen. Als afsluiting van dit deel kom ik bij
de korte maar flinke klim over de duinrand bij
de Slufter op het fietspad terecht en passeer
het tweede meetpunt/wisselpunt. Het gaat
ietsje langzamer dan gedacht, maar als ik
de hoge temperatuur goed kan doorstaan
kan ik dat wel weer goed maken. Door niet
te forceren op het strand heb ik wel wat tijd
verloren , maar ben niet versleten van veel
andere lopers kan ik dat niet zeggen. Het gaat
er op lijken dat voor velen het erg zwaar gaat
worden. Voor mij wordt het ‘gewoon’ zwaar �
zal ik maar zeggen.
Intussen merk ik dat mijn maag begint te
protesteren en die roept: eten, eten, eten.
Bij de drinkposten heb ik voornamelijk
gedronken en maar een paar keer wat
sinaasappel gegeten. Dat was niet niet
voldoende. Monika geeft mij wat energierijk
voer dat ik al lopend verorber. Het werkt, de
maag wordt geleidelijk aan weer rustig, oeffff.
Nu de wind die ik aan zee had is weggevallen
is de warmte goed te voelen. Later in het
parcours krijg ik weer wind, maar dan in de
30
rug. Het is nog even afzien op het fietspad
door de duinen richting de vuurtoren bij de
Cocksdorp. De kop van het eiland is na ca. 7
km bereikt en de ‘afdaling’ naar de finish kan
beginnen, het meest saaie stuk van de 60 km.
Ik loop een kort stuk aan de buitenkant van de
dijk en dat is lekker, de wind geeft verkoeling.
Later moet ik weer aan de binnenkant lopen
en dat is duidelijk te merken aan de warmte.
Het gaat iets langzamer, maar toch boven
verwachting en dat terwijl ik niet zo graag in
de warmte loop. Ik heb nog steeds last van
het ‘natte’ zand in mijn schoenen en besluit
om ook mijn andere paar schoenen aan te
trekken. Deze zijn nog ‘vers’. Even later blijkt
dat ik bij de schoenenwissel mijn tijdmeet
chip heb laten liggen (dat merk ik bij het
derde meetpunt/wisselpunt, want ik hoor
geen piep). “Pieeep”, wat stom. Monika gaat
op de fiets terug om te kijken of de chip er nog
ligt. Dat is gelukkig het geval en ik bevestig die
weer aan mijn schoen, als dat maar goed kom
denk ik (hoe erg is het als ik een meetpunt
mis, achteraf gezien is het geen probleem
behalve dat ik op die plek geen tussentijd
heb).
Een kilometer voor het derde meetpunt/
wisselpunt passeer ik het marathonpunt
bordje. Vanaf nu is alles marathon plus. Ook
nu is het bereiken van het meetpunt een
welkome onderbreking van de toch wel saai
te noemen laatste 30km.
Een leuke onderbreking is ook het deel waar
we even bij de dijk weggaan en door het dorp
Oosterend lopen. Ook daar staat weer veel
publiek en dat is toch wel weer leuk. Na het
verlaten van Oosterend gaat het weer richting
de Waddendijk en wordt het weer stil. Mijn
looptempo is nog goed en ben zelfs al mensen
aan het inlopen die mij eerder voorbij gesneld
waren.
In de buurt van Oudeschild gaan de