Mensen met een Missie in het kort - CBF

44 | mensen met een missie - jaarverslag 2009
Procuren als
bondgenoten
‘De service van de missieprocuur blijft bestaan totdat de laatste Nederlandse
medebroeder-missionaris op Schiphol is geland.’ Met deze kernachtige
uitspraak zet de missieprocurator van de Orde van de Minderbroeders
Kapucijnen (OFM Cap), Huub Boelaars, zijn opdracht neer. Hetzelfde verwacht
hij van Mensen met een Missie. Belangenbehartiging is juist nodig als je als
groep minder zichtbaar bent en in de politiek of maatschappij over het hoofd
dreigt te worden gezien. Daarin vindt hij als missieprocurator een bondgenoot
in Mensen met een Missie.
Huub Boelaars als verbindingsman
Pater Huub Boelaars is geen man van
one-liners. Hij is wetenschapper én
missionaris, twee verschillende roepingen
die hij zijn hele leven al combineert.
De afgelopen 25 jaar heeft hij
als ‘verbindingsman’ het logistieke, sociale
en spirituele thuisfront gevormd
voor de kapucijnenmissionarissen
op Borneo en Sumatra en op kleinere
schaal in Chili en Tanzania. Hij heeft
veel heen en weer gependeld tussen de
Korvelseweg in Tilburg en deze missiegebieden.
En vooral naar Indonesië. De
verzelfstandiging van drie Indonesische
provincies heeft de afgelopen jaren
haar beslag gekregen. De besluitvorming
over te ondersteunen projecten
en het beheer van de financiën ligt nu
bij de lokale provincies. Volgens Huub
Boelaars een logisch stap. Tijdens
zijn verblijf in Indonesië heeft hij deze
ontwikkelingen vanuit sociologisch
oogpunt onderzocht en beschreven.
Als procurator draagt hij nu bij aan de
praktische verwezenlijking.
De eigen ontwikkeling van
gemeenschappen staat centraal
In Indonesië ligt het hart van Huub
Boelaars. Hij werkte er als missionaris
én als wetenschapper en schreef een
standaardwerk over de inculturatie van
de boodschap van het christendom
dat vanuit het westen naar Indonesië
is gebracht. Hij beschrijft hierin
de Indonesianisasi, de groei van de
katholieke kerk in Indonesië naar een
cultuureigen, Indonesische katholieke
kerk. In 2005 verscheen een Indonesische
vertaling die uiterst actueel
bleek voor de islam in Indonesië. De
islam in Indonesië dreigt de mensen
te “arabiseren” en vandaar dat een
jongste generatie Islamintellectuelen
de Indonesianisasi van de islam ziet
als hét tegenwicht van de machtige
fundamentalistische stromingen uit de
Arabische wereld.
De wetenschappelijk onderbouwde
stelling dat het missionaire werk een
autochtone presentatie vergt die ruimte
laat voor een contextuele, landseigen
vertaling is ook actueel voor het
missionaire ontwikkelingswerk. Niet de
concepten en recepten uit het Westen
maar de eigen ontwikkeling staat
centraal. In de werkwijze van Mensen
met een Missie, met haar nadruk op
Huub Boelaars
samenwerking met basisorganisaties
en het streven naar het verleggen van
het ownership naar het Zuiden, kan
pater Boelaars zich goed herkennen.
Goede voortzetting van
dienstverlening
Toen Huub Boelaars in 1984 als procurator
in Tilburg aan de slag ging, waren
er vijf full-time krachten, vrijwilligers,
een aantal broeders en een procura-