Vision of LIFE - Jaargang 15 - Nr. 1

10
18 Oneindig vertelt: Sophie de Valk
Het eerste dat er door je heen gaat als je hoort dat je misschien wel Praeses wordt van
S.V. LIFE, is natuurlijk dat je levensverhaal dan in de Vision terechtkomt. Het is nog
lang niet gemakkelijk om 21 jaar in 800 woorden samen te vatten. Ik heb mijn uiterste
best gedaan, maar je bent natuurlijk altijd welkom op het hok voor details.
Vereniging
Het is allemaal begonnen in de
koninginnenacht van 1993. In Vlaardingen
kwam ik ter wereld op de warmste
Koninginnedag ooit, en sindsdien hing elke
Nederlander de vlag uit voor mijn verjaardag
(sinds afgelopen jaar ineens niet meer, wat
heb ik misdaan). Van begin af aan had ik
gezelschap van mijn twee jaar oudere broer
Jerom, die mij wel een interessant voorwerp
vond. Ik heb verhalen gehoord over een Jerom
die op een driewieler reed, waarbij ik achterin
een bak zat die hij met een hendel om kon
gooien, wat hij natuurlijk erg vermakelijk
vond (en ik minder). Hij had ook altijd hele
fijne bijnamen voor mij, zoals Bolletje Pretvet
en Knorrieporrie. Verder konden we goed
overweg hoor.
“We hebben ook nog wel een keer
een pak ice-tea uit het kantoor van
de rector gejat”
Op vijfjarige leeftijd ging ik naar mijn eerste
balletles en twee maanden later stond ik
meteen voor het eerst op de planken in de
Stadsgehoorzaal van Vlaardingen. Mijn
passie voor dansen is de rest van mijn leven
gebleven, ik heb uiteindelijk 15 jaar op
ballet gezeten. Ik zal niet zeggen dat ik een
spagaat kon maken of iets dergelijks, maar we
hadden vooral veel plezier in de groep, ‘Cyber-
Dapendorp.’ Met die groep heb ik nog aan veel
uitvoeringen meegedaan. Mijn favoriete rol
was toch wel toen ik het witte konijn van Alice
in Wonderland mocht dansen.
“Tot in de late uurtjes stonden we te
partyen, om de volgende ochtend
weer brak in de collegezaal te
verschijnen”
Ballet was niet mijn enige passie, maar ik
deed ook aan tennis, en op achtjarige leeftijd
begon ik met hockey bij V.M.H.C. Pollux.
Het leuke was dat alle lessen en trainingen
op de woensdagmiddag vielen die je vrij had
op de basisschool. Mijn moeder speelde voor
taxibedrijf terwijl ze mij van hot naar her
reed om op tijd bij al mijn activiteiten te zijn.
Gelukkig spreidden die trainingstijden later
wat meer uit over de rest van de week, en
kon ik overal met de fiets heen. Van tennis
kon ik echt geen bal, vandaar dat ik dit heb
ingewisseld voor pianoles toen ik tien jaar
was.
“Mijn moeder speelde voor taxibedrijf
terwijl ze mij van hot naar her reed”
Tot je dertiende zit je natuurlijk op de
basisschool, in mijn geval basisschool het
Anker. Ik zat het liefst gewoon hele dagen te
knutselen en te tekenen, gelukkig kwamen
belangrijkere vakken zoals rekenen en taal
mij redelijk aanwaaien. Het kwam wel erg