Nederlandse versie hier downloaden - Dokters van de Wereld

De Londense kliniek
Vaccinatie
‘Toen ik hier pas naar school ging, was het erg moeilijk.
Ik moest naar een officiële schoolarts; hij vroeg naar mijn
vaccinaties, maar we hadden geen vaccinatieboekjes.
Toen we vertrokken uit Roemenië konden we niet alles
meenemen, en moeder weet niet of ik gevaccineerd ben.
De school zei dat ik vaccinaties nodig heb tegen mazelen,
polio, difterie en tetanus. Maar ze vertelden er niet bij waar
deze te halen als je niet verzekerd bent tegen ziektekosten.
Ik keek er naar uit om naar school te gaan en ik was bang
dat ik niet zou kunnen gaan. De dokter van de MdM-kliniek
zei dat het maar goed was dat ik hier naartoe kwam,
omdat na een bloedtest bleek dat ik helemaal niet gevaccineerd
was. Mijn zusje en ik kregen dus alle vaccinaties bij
de MdM-kliniek, en ik begon naar school te gaan.’
S., 8 jaar, afkomstig uit Roemenië, de afgelopen drie jaar
woonachtig in Duitsland. Januari 2012.
Eerstelijnsgezondheidszorg
In 2011 had 30 tot 40% van alle mensen die geholpen werden door MdM in Amsterdam,
Brussel, Londen, München en Nice niet eens geprobeerd toegang te krijgen tot zorgdiensten
gedurende de voorafgaande twaalf maanden.
In 2011 stond 46,2% van de patiënten die geholpen werden bij de MdM-klinieken -
en wier ziektebeeld behandeling vereiste - onder geen enkele vorm van behandeling.
Volgens de artsen was 55% van de gevallen die voorbijkwamen in MdM-klinieken in
2011 urgent te noemen, maar het merendeel van de patiënten had geen toegang tot
het reguliere zorgsysteem.
Eerstelijnsgezondheidszorg wordt verstrekt door een huisarts
en bestaat per definitie uit: het geven van persoonsgerichte
zorg direct volgend op het eerste contact en ook langdurigere
zorg die voldoet aan de gezondheidsgerelateerde
behoeften van mensen. Het is bewezen dat goed toegankelijke
eerstelijnsgezondheidszorg niet alleen de gezondheid
16 in het algemeen verbetert, maar ook de efficiëntie van het meldt dat men alleen patiënten accepteert met een geldig 17
hele zorgsysteem verhoogt. Bijvoorbeeld door overmatig
gebruik van de noodhulp van ziekenhuizen af te remmen.
Gebrekkige toegang tot gezondheidszorg - ongeacht of dat
voortvloeit uit administratieve, financiële of cultuurbepaalde
redenen - kan leiden tot een ernstige crisis in de continuïteit
van zorg en preventie.
Het is van essentieel belang de toegang tot de eerstelijnsgezondheidszorg
te versoepelen voor bevolkingsgroepen die
blootstaan aan veel risico’s. En het zijn dan de meest kwetsbare
groepen die het meeste risico lopen.
In alle EU-lidstaten is een meer proactieve aanpak vereist om
de hindernissen uit de weg te ruimen die de toegang tot een
huisarts belemmeren 49 .
Een patiënt vertelt over haar eigen situatie
‘Mevrouw C. krijgt een indicatie voor een cataract-operatie
in het ziekenhuis. Ze heeft hiervoor een verwijzing nodig
van haar huisarts, maar een huisarts heeft ze niet. MdM
begint rond te kijken voor een huisarts in het onderbedeelde
stadsdeel waar mevrouw C. woont. De huisartsen
hier ontvangen geen vergoeding voor de extra werkdruk
die samenhangt met de sociale misdeeldheid van hun
patiënten. Er bevinden zich zes huisarts praktijken in het
gebied, maar geen daarvan wil mevrouw C. aannemen als
patiënt. Twee praktijken laten weten op te zien tegen het
extra werk dat ze moeten doen om medische kosten terug
te claimen van de vergoedingsregeling van de Nederlandse
overheid welke is opgezet voor gezondheidsverleners die
inkomsten derven door zorg te verlenen aan ongedocumenteerde
personen die niet kunnen betalen. Een derde
praktijk meldt dat zij in het verleden negatieve ervaringen
heeft gehad met “dit soort mensen”. Een vierde praktijk
identiteitsbewijs. Een vijfde praktijk laat weten alleen ongedocumenteerde
patiënten te willen helpen die de kosten
voor het consult vooraf contant kunnen voldoen. De laatste
praktijk ten slotte verwijst ons weer terug naar de andere
praktijken in het gebied, omdat die een zorgplicht hebben
en eerst waren gevraagd.’ Mevrouw C., 76 jaar, afkomstig
uit Marokko, woonachtig in Nederland. December 2011.
Persoonlijk perspectief van een vrijwillige huisarts
bij Project London
‘Ik ben huisarts en werk daarnaast, als de tijd het toelaat,
als klinisch vrijwilliger bij Project London, een gezondheidsbevorderings
project opgezet door Doctors of the World
UK in het Londense East End. Hier behandel ik mensen
die geen toegang kunnen krijgen tot de eerstelijnsgezondheidszorg.
Daaronder bevinden zich zowel geaccepteerde
als geweigerde asielzoekers en ook ongedocumenteerde
migranten. De verhalen die ze vertellen zijn gevarieerd
en soms schrijnend. Zo is er een echtpaar van wie de
asielaanvraag geweigerd is. Het leven van de man werd
bedreigd door lokale bendes en ze kunnen dus niet terug
naar huis. De vrouw is zwanger en in haar derde trimester.
Een depressieve jonge vrouw is het huis ontvlucht waar ze
sinds haar veertiende als slavin werd vastgehouden. Een
tiener met een ernstig geval van posttraumatische stressstoornis
heeft moeite zijn woede in de hand te houden
loopt het risico zichzelf of anderen iets aan te doen (hij
heeft al een serieuze poging tot zelfdoding gedaan).
© Spike Johnson
Eerstelijnsgezondheidszorg
49
Reports from the FRA, Médecins du Monde/Doctors of the World (with Huma network’s reports too), Picum etc. are tools which should be used.