Nederlandse versie hier downloaden - Dokters van de Wereld

De vingers verbranden om vingerafdrukken te verwijderen …
Griekenland: Migranten in Patras en Igoumenitsa
Het aandeel van de patiënten dat het slachtoffer was van
geweldsmisdrijven in Griekenland:
• Fysieke bedreiging of gevangenisstraf: 74,3% in Griekenland
• Geweld door politie of leger: 79,7% in Griekenland
• Geslagen of verwond: 82,2% in Griekenland
• Seksueel geweld of gemolesteerd: 6 van de 11 antwoorden:
in Griekenland
• Verkrachting: 3 van de 4 antwoorden: in Griekenland
• Psychologisch geweld: 32,5% voor vertrek en 64% in
Griekenland
• Confiscatie van geld of identiteitspapieren: 11% voor en
tijdens; 78% in Griekenland
• Honger leiden: 92% in Griekenland
> Vaccinatie
De mobiele units in Griekenland rapporteerden gegevens
over vaccinaties voor 60% 59 van de patiënten (n=967). Ondanks
het feit dat 40% van de gegevens ontbrak, observeerden
we – onder de respondenten – dat voor de meeste
vaccinaties, hooguit een kwart van de mensen was
gevaccineerd (4% was zeker dat ze waren gevaccineerd
en 20% dacht dat ze waren gevaccineerd). 38% was zeker
dat ze nog nooit waren gevaccineerd. Voor het BCG-vaccin
is 17% van de patiënten met zekerheid gevaccineerd.
Impact van de EU Dublin
II-conventie
In overeenstemming met de Dublin II-conventie 60 , moet een
asielaanvraag slechts door één EU-lidstaat worden onderzocht.
Lidstaten moeten bepalen welke lidstaat verantwoordelijk
is voor het onderzoeken van de asielaanvraag die
wordt ingediend op hun grondgebied op basis van objectieve
en hiërarchische criteria.
Iedere lidstaat kan beslissen om een asielaanvraag te onderzoeken,
ook al valt een dergelijk onderzoek niet onder haar
verantwoordelijkheid onder de criteria van de Dublin II-conventie.
Als een lidstaat oordeelt dat de asielaanvraag moet
worden onderzocht door een andere lidstaat, heeft deze drie
maanden om de andere lidstaat te vragen die asielzoeker terug
te nemen. Terugname is impliciet toegestaan na een periode
van twee maanden 61 . De staat die niet verantwoordelijk
is voor de aanvraag heeft een periode van zes maanden om
de overdracht van de aanvrager uit te voeren. Dit betekent
dat de asielzoeker tot 11 maanden in een land kan verblijven
zonder te weten of hij daar mag blijven.
26 vormen 4,4% van de totale diagnoses en voor 3,7% van de
27
Patras
> Screening op HCV, HBV,
HIV en TB
De helft van de patiënten is ondervraagd over ziektes waarop
ze misschien waren gecontroleerd. Van deze patiënten
gaf 12,3% aan dat ze getest waren op HCV, 12,5% op HBV,
13,1% op HIV en 11,2% op tuberculose. De resultaten van
ongeveer honderd testen werden gerapporteerd voor iedere
infectie. We constateerden een prevalentie van 4,8% van
positieve HBV-testen, een 1% prevalentie van positieve
HCV-testen en een 0,9% prevalentie van positieve HIV-testen.
> Symptomen en diagnose
Patiënten die zijn onderzocht in de mobiele units hadden, in
tegenstelling tot wat normaal wordt waargenomen in eerstelijnszorg
voor de algemene bevolking, een hogere frequentie
huidproblemen (19% van het totale aantal patiënten) en, in
mindere mate, een hogere frequentie van het aantal neurologische
problemen (7%). Deze hogere frequenties kunnen
gerelateerd zijn aan de kenmerken van de bevolking die
werden onderzocht in de 2 mobiele units (mannelijk, jong,
en dakloos). Daarentegen lijken psychologische problemen
minder vaak te worden gerapporteerd door patiënten en
artsen, een prevalentie van 1,3% lijkt zeer laag, in vergelijking
met wat men kan verwachten voor dit type bevolking.
Alle diagnoses gerelateerd aan verwondingen of ongelukken
patiënten.
© MdM Greece
De belangrijkste gevolgen van de Dublin II-conventie zijn
dat potentiële asielzoekers niet langer vrij zijn om te kiezen
in welk land zij asiel aanvragen en dat ze langer worden
blootgesteld aan meer instabiliteit en daardoor kwetsbaarder
zijn 62 . De situatie verschilt van land tot land. In bepaalde
landen kunnen asielzoekers die vallen onder de Dublin IIconventie
in aanmerking komen voor tijdelijk wachtgeld, het
recht om te mogen werken, directe toegang tot dekking
van gezondheidszorg en zelfs huisvesting, terwijl in andere
landen ze recht hebben op heel weinig of helemaal niets!
Zonder stabiele huisvesting is het zeer moeilijk of onmogelijk
voor kinderen om regelmatig naar school te gaan.
De onzekere status en instabiliteit waarin mensen leven die
onder de Dublin II-conventie vallen is zo erg dat het moeilijk
voor hen is om te herstellen van eerdere trauma’s.
Als door familierelaties of een bron van ondersteuning het
ze ondanks alles lukt om zich alsnog te vestigen, begint de
integratie (het leren van de taal van het gastland, naar school
gaan, enz.). Maar er kan iets gebeuren waardoor alles overhoop
wordt gegooid en hun kwetsbaarheid verergerd wordt.
Beschrijving van patiënten en hun situatie
‘Het MdM Grand Littoral Immigrants Programme onderzocht
R. voor de eerste keer op 15 maart 2011 in de
mobiele kliniek. We praatten terwijl hij op zijn beurt wachtte
aan de achterkant van de ambulance; het gesprek zou
een week later worden voortgezet. Hij legt uit dat hij al in
Engeland is geweest maar hij zes maanden eerder is teruggestuurd
naar Italië, onder de Dublin II-procedure, toen
hij asiel aanvroeg. Depressief en levend in zeer erbarmelijke
omstandigheden, begon hij drugs te nemen (crack,
heroïne) om aan de realiteit van alle dag te ontsnappen,
vertelt hij. Zijn familie ontdekte het en verbrak alle contacten
met hem. Hij legt uit dat drugsgebruik een taboe is in
zijn cultuur en dat hij een schande is voor zijn familie. Hij
zegt dat hij nu niet terug kan gaan naar Syrië omdat hij
daar met de dood bedreigd zou worden (eerwraak).’
R., 21 jaar, Syrische Koerd, augustus 2011
‘Een echtpaar is met hun drie kinderen (van 3, 6 en 13)
gevlucht uit Tsjetsjenië voor vervolging. Hun immigratiepad
liep door Polen. Toen ze in Frankrijk arriveerden, wilden ze
zich in Nice vestigen waar ze familie hebben die politiek
asiel had aangevraagd. De Prefecture van Nice weigerde
om hun asielaanvraag te registreren en doet een verzoek
aan Polen om ze terug te nemen. Ze krijgen administratieve
goedkeuring voor een woning maar er wordt geen
accommodatie aangeboden omdat ze niet worden gezien
als asielzoekers in Frankrijk.
De familie werd gedwongen om te scheiden om te voorkomen
dat ze op de straat moesten leven. Het oudste kind
woont bij een klasgenootje. De zesjarige woont bij familie
(vijf mensen die wonen in een gemeubileerde hotelkamer).
De moeder en het jongste kind verblijven bij vrienden en
de vader moet iedere dag een slaapplaats vinden. Al deze
accommodaties zijn duidelijk noodoplossingen en kunnen
van de ene op de andere dag stoppen.
Om hun schoolgaande kinderen te zien, moeten de ouders
meerdere uren per dag reizen met het openbaar vervoer.
Al aangedaan door de situatie die ze hebben ervaren in
hun thuisland, is de familie niet meer verenigd en leeft in
een staat van enorme psychologische en materiële instabiliteit.
Men kan eenvoudig begrijpen wat de consequenties
zijn van dit soort situaties op de geestelijke gezondheid van
de gezinsleden.’ MdM kliniek in Nice, februari 2012
© Olivier Jobard
Impact van de EU Dublin II-conventie
59
De Griekse mobiele units rapporteerden meer informatie over vaccinaties dan de centra in 5 steden (zie boven)
60
Uit een totaal van 219.557 asielaanvragen geregistreerd in EURODAC in 2008, waren 38.445 aanvragen ‘meervoudige asielaanvragen’
61
http://europa.eu/legislation_summaries/justice_freedom_security/free_movement_of_persons_asylum_immigration/l33153_en.htm
62
Zie commentaar UNHCR: http://soderkoping.org.ua/page23538.html