Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
26<br />
Interview Ton Hagenbeek<br />
Veel LST’ers kijken uit naar een lang en interessant onderzoeksleven. Betrokken<br />
zijn bij grote doorbraken, je vakgebied vooruit zien gaan en dat de resultaten<br />
van je onderzoek wereldwijd toegepast worden. Niet veel mensen kunnen<br />
zeggen dat ze dit meegemaakt hebben. Daarom besloten we een onderzoeker<br />
op te zoeken van iemand waarbij die lange carrière al bijna ten einde is. Zo<br />
kwamen we bij Ton Hagenbeek, die meer 40 jaar hematoloog was en inmiddels<br />
met pensioen is.<br />
patiënten. Op een gegeven moment kwam<br />
er het lichaam van een meisje van zestien<br />
voorbij dat helemaal afgebroken was door<br />
leukemie. Dit vond ik zo heftig en aangrijpend<br />
dat toen we een jaar later een stage mochten<br />
kiezen, ik naar TNO in Rijswijk ben gegaan<br />
voor leukemie onderzoek.<br />
Onderwijs en Carrière<br />
Wat hebt u gestudeerd en wat voor student<br />
was u?<br />
Ik heb geneeskunde gestudeerd in Rotterdam,<br />
ik begon in 1966. Dat was het eerste jaar<br />
van de medische faculteit daar, de Erasmus<br />
Universiteit bestond toen nog niet. Het was<br />
de eerste medische opleiding in Nederland die<br />
in plaats van 7, slechts 6 jaar duurde en die<br />
naast de medische kant ook veel focus legde<br />
op research. Dus er werden dokters opgeleid<br />
die zowel met patiënten om leerden gaan als<br />
in het lab leerden werken. Op zich was ik een<br />
beetje een saaie student. Doordat de studie<br />
een jaar ingekort was, was het erg druk met<br />
tentamens. En er was natuurlijk nog geen<br />
universiteit, dus er was nog niet echt een<br />
studentenleven.<br />
“Er was natuurlijk nog geen<br />
universiteit, dus er was nog niet echt<br />
een studentenleven”<br />
Het Radiobiologisch Instituut (RBI) waar ze<br />
toen onderzoek deden naar de effecten van<br />
straling op de mens. Het was niet zo lang na<br />
de tweede wereldoorlog en de herinnering<br />
van de kernbommen in Japan zat nog vers in<br />
het geheugen. Slacht<strong>of</strong>fers op een bepaalde<br />
afstand van het epicentrum overleden aan<br />
hoge doses straling en het viel de doktoren<br />
op dat al deze mensen geen beenmerg meer<br />
hadden. Alle botten waren leeg en er was<br />
geen productie van bloedcellen meer. De<br />
Amerikaanse defensie en de Nederlandse<br />
overheid hebben toen een aantal labs<br />
opgezet, waaronder het RBI in Rijswijk, om<br />
uit te zoeken hoe mensen beschermd kunnen<br />
worden tegen straling.<br />
Waarom bent u hematoloog geworden <strong>of</strong><br />
bent u geïnteresseerd geraakt in leukemie?<br />
Dat ik in het kankeronderzoek terecht ben<br />
gekomen, en dan vooral bij leukemie, is<br />
eigenlijk voor een groot deel door toeval<br />
bepaald. In het derde jaar van de opleiding<br />
was het mogelijk om een half jaar lang een<br />
onderzoeksstage te doen. In mijn tweede<br />
jaar woonde ik soms al autopsies bij van<br />
Uit onderzoek van mijn promotor, pr<strong>of</strong>. Dirk<br />
van Bekkum, directeur van het RBI, bleek<br />
dat muizen die behandeld waren, met dezelfde<br />
stralingsdosis als toen in Hiroshima, dood<br />
gingen aan dezelfde verschijnselen als de<br />
mensen toen, tenzij ze nieuw, gezond beenmerg<br />
ingespoten kregen van andere muizen. Dan<br />
leefden ze door als<strong>of</strong> er niets gebeurd was. Dat<br />
was eigenlijk de eerste beenmergtransplantatie
Change language