Vision of LIFE - Jaargang 15 - Nr. 5

34
Joost Verhoeks: Korea
Korea, het land waar op iedere straathoek reclame hangt voor plastische chirurgie,
iedereen minstens zestig uur per week werkt (behalve vrouwen met kinderen), je op
je CV zet hoeveel flessen soju je kan drinken voordat je knock-out gaat (drie), Sprite
met vijf lettergrepen uitgesproken wordt en het land waar ik mijn masterstage doe.
Onderwijs en Carrière
Joost in Korea, het verhaal dat je altijd al
hebt willen lezen
Een maand of twee geleden heb ik het
pittoreske Leiden achtergelaten en woon ik
voor een semester in Seoel, om precies te
zijn in de welbekende wijk Gangnam, waar ik
stage loop aan de Seoel National University
(SNU). Na mijn jetlag overwonnen te hebben,
ben ik daar begonnen aan mijn onderzoek
naar receptoren van C. elegans, ook wel
bekend als het wormpje dat minister Plasterk
de politiek ingedreven heeft. Maar genoeg over
mijn onderzoek, daarvoor kom je maar naar
mijn thesis talk, laten we het hebben over
studeren in het buitenland.
Joost in Korea, nu al het hoogtepunt van
deze Vision
Als ik mensen vertelde dat ik in Korea ging
studeren waren de standaard vragen altijd
samen te vatten in “Waarom wil je naar
het buitenland?” en “Waarom wil je naar
Korea?”. Zelf beschouwde ik in het buitenland
studeren als het laatste wat ik nog niet in
mijn studenten tijd had gedaan. Nu heb
ik geen auto, hypotheek, hond of andere
verplichtingen die keuzes bemoeilijken, dus
als ik ooit wil ervaren of in het buitenland
werken iets voor mij is, is nu het moment.
Natuurlijk, als je het dan doet, moet je het
goed doen en niet laf naar Birmingham gaan
of zo. Twee jaar geleden zijn we met de LIFE
masterreis naar Korea gegaan en daar was ik
erg onder de indruk van het niveau aan de
Koreaanse universiteiten en de vriendelijkheid
van de Koreanen. 1+1 maakte twee en een jaar
geleden mailde ik de professor die ons tijdens
de masterreis ontvangen had of ik daar mijn
masterthesis mocht doen. Binnen twee weken
was ik met de hulp van professor Noteborn
aangenomen op SNU. Vervolgens moest ik
nog door de hel die ‘visum regelen’ heet gaan,
maar laten we dit stukje leuk houden en dat
vergeten.
Joost in Korea, integreren kun je leren
Studeren zo ver van huis is niet altijd
makkelijk. Het cultuurverschil is soms groot
en ik was in het begin vaak onbeleefd zonder
dat ik het door had. Vooral kleine dingen die
je als normaal beschouwt of automatisch doet
worden als vreemd ervaren. Jezelf voorstellen
of handen schudden als je iemand nieuw
ontmoet wordt niet gedaan, iemand aantikken
(ook je vrienden) als je tegen ze praat is zeer
onbeleefd en vrouwelijke vrienden bestaan
hier niet, je hebt dan volgens Koreanen meteen
een relatie. Daarnaast is de taalbarrière soms
groot (ook op de universiteit), werk je voor
Nederlandse maatstaven bizarre uren en als
iemand Koreanen kan leren dat brood niet