'Afval of biomassa? – een juridische onderbouwing'. - digestaat.nl

More documents

Recommendations

Info

het zogenaamde klasse “3 B materiaal”, dat door MayerParry wordt vervaardigd uit metalen verpakkingsafval,niet voldoet aan deze maatstaf van vergelijkbaarheid.Het bevat namelijk behalve ferro-bestanddelen ookonzuiverheden, zoals verf en olie, niet-metalen stoffenen ongewenste elementen, die nog moeten wordenverwijderd bij het gebruik als secundaire grondstof voorde productie van staal.Dit betekent dat niet de bewerking door Mayer Parryvan het verpakkingsafval tot “3 B materiaal” als eenrecyclingshandeling voor dat afval kan worden aange–merkt,maar alleen het gebruik van dat materiaal alssecundaire grondstof door staalproducten. Alleen demet het “3 B materiaal” vervaardigde blokken, platen ofrollen van staal zijn te beschouwen als gerecycleerdverpakkingsafval en alleen deze nieuwe producten hebbenniet langer de hoedanigheid van verpakkingsafval.3.3 Nationale rechter3.3.1 Atoglas BV 22Aanleiding van het geschil is het opleggen van eendwangsom door de Minister van VROM aan AtoglasBV te Leeuwarden voor elke ton afval, i.c. prepol, dieniet wordt overgebracht naar het buitenland zondervereiste kennisgevingen en vergunningen ingevolgeEVOA. Atoglas betoogt dat er geen sprake is van eenafvalstof, maar van een grondstof. Bij de productie vanpolymethylmethacrylaat -platen wordt een overmaataan prepol aangemaakt ten behoeve van de vullerij,waardoor een hoeveelheid kwalitatief goede prepoloverblijft die niet opnieuw in het productieproces kanworden ingezet. Daarom wordt het prepol uitgevoerdnaar Indonesië waar een kunststofverwerkend bedrijfin het kader van het productieproces het prepol alsgrondstof inzet.Voor de beantwoording van de vraag of het prepolmoet worden aangemerkt als afvalstof of als nietafvalstofwijst de rechter op de Arco Chemie enHees/EPON uitspraak van het Hof van Justitie waarinis bepaald dat de vraag of sprake is van een afvalstofmoet worden beoordeeld met inachtneming van alleomstandigheden, waarbij rekening moet wordengehouden met de 22 Vz. Afdeling bestuursrechtspraakRaad van State, 30 november 2000, M en R 10, 97, AB2001, 28 doelstelling van de kaderrichtlijn en ervoormoet worden gewaakt, dat geen afbreuk wordt gedaanaan de doeltreffendheid daarvan. In haar beslissingvraagt de rechter zich overeenkomstig het Hof in deArco Chemie en Hees/EPON zaak af of er aanwijzingenzijn voor het oordeel dat het prepol een afvalstof is.Daarbij wordt gesteld dat het prepol vrijkomt in hetkader van het productieproces en het door Atoglasvanwege de samenstelling (B-kwaliteit) en de beperkteproductiecapaciteit niet meer kan worden gebruiktin het productieproces. Het feit dat het i.c. eenproductieresidu betreft, vormt een aanwijzing voor eenhandeling, een voornemen of een verplichting om zichvan het prepol te ontdoen en er dus sprake zou kunnenzijn van een afvalstof. Niet is gebleken dat beoogd is hetoverblijvende prepol te produceren voor een gebruikovereenkomstig de oorspronkelijke bestemming.Bovendien werd in het sociale jaarverslag van het bedrijfen de aanvraag om een revisievergunning gesprokenover prepol als afvalstof. Deze omstandighedenvormden voor de rechter voldoende aanwijzingen voorhet oordeel dat er sprake was van een afvalstof.3.3.2 Esso/Vrom 23Ook in deze uitspraak gaat het om de uitvoer vanstoffen waarbij de Minister van VROM van mening isdat het de uitvoer van afvalstoffen betreft hetgeendoor degene die verantwoordelijk is voor de uitvoer(Esso) wordt bestreden. De uitvoer heeft betrekkingop natte petroleumcokes, (hierna te noemen: npc)afkomstig uit de gasreinigingsinstallaties van deraffinaderij van Esso, naar België met het oog op hetgebruik in een cementfabriek als brandstof voor deovens en als grondstof voor de productie van klinkers.De Afdeling stelt vast dat het raffinageproces van Essoer op is gericht om uit de grondstof ruwe aardoliediverse brandstoffen te produceren. Tijdens dit proceswordt aan ruwe aardolie ondermeer npc onttrokken.De minister heeft niet aannemelijk gemaakt dat doorhet raffineren van de ruwe aardolie tot npc op dehierboven beschreven wijze een productieresidu is27
ontstaan. Uit de stukken en het verhandelde ter zittingis voorts gebleken dat npc een beoogd geproduceerdebrandstof is, waarvan de productie bewust en directwordt gestuurd, dan wel kan worden gestuurd doormarktoverwegingen. Naar het oordeel van de Afdelingis npc dan ook geen productieresidu. De omstandigheiddat npc wordt gewonnen door verwijdering vanresterende cokesdeeltjes uit de uit cokes geproduceerdegasstroom afkomstig uit de heater, maakt ditniet anders. De cokesdeeltjes zijn geen door hetproductieproces ontstane vervuiling, doch resten van degrondstof waaruit het gas werd geproduceerd. Verderis het gebruik van een stof als brandstof weliswaareen gangbare methode van nuttige toepassingvan afvalstoffen, maar uit die overweging kan nietvoortvloeien dat stoffen die naar oorsprong, aard enbestemming als primaire brandstof zijn te kwalificeren,enkel wegens de beoogde bestemming als brandstof,als afvalstof in de zin van de kaderrichtlijn zoudenmoeten worden aangemerkt. Daarnaast stelt de Afdelingvast dat npc een stof is die zich qua samenstellingleent voor het gebruik dat ervan wordt gemaakt.Voorts is niet gebleken dat voor dat gebruik bijzonderevoorzorgsmaatregelen voor het milieu moeten wordengetroffen. In het licht van hetgeen het Hof van Justitievan de Europese Gemeenschappen in het Arco Chemieen Hees/EPON arrest voor recht heeft verklaard, moetworden geconcludeerd dat deze omstandighedenvoldoende aanwijzing vormen voor het afwezig zijn,bij Esso als producent en houder van de npc, van eenhandeling, een voornemen of een verplichting omzich van npc te ontdoen in de zin van artikel 1, aanhefen onder a, van de kaderrichtlijn en daarmee van eenafvalstof. Noch de stukken, noch het verhandelde terzitting hebben de Afdeling er van overtuigd dat hiersprake is van zodanige omstandigheden dat, ondankshet vorenstaande, geoordeeld zou moeten worden datnpc zou moeten worden beschouwd als een afvalstof.3.3.3 Rutte Recycling 24In deze strafzaak is het zuiveringsslib van hetZuiveringschap Limburg dat op basis van overeenkomstdoor Rutte Recycling werd afgevoerd naar haarbedrijfsterrein, om daar door nadere bewerkinggeschikt te worden gemaakt voor de storting op eenafvalstortplaats, als afvalstof aangemerkt. Daarbij iser door de rechtbank op gewezen dat zuiveringsslibals “residuen van afvalzuivering” is opgenomenonder Q9 op Bijlage I, Categorieën afvalstoffen, bij dekaderrichtlijn en dat het storten op een afvalstortplaatseen verwijderingshandeling van afvalstoffen is,conform bijlage II A, Verwijderingshandelingen,bij de kaderrichtlijn. De nadere bewerking van hetzuiveringsslib op het terrein van Rutte Recyclingkwam hoofdzakelijk neer op het onttrekken van water.Daarvoor werden verschillende procédés aangewend,welke echter geen van alle een wezenlijke veranderingteweeg brachten in de samenstelling van de droge stofin het zuiveringsslib. Derhalve kan niet gezegd wordendat het zuiveringsslib, door de bewerking die het doortoedoen van Rutte Recycling onderging, het karaktervan afvalstof verloor. Deze bewerking komt veeleer neerop het treffen van bijzondere maatregelen voor hetmilieu in verband met het gebruik van de stof, hetgeenjuist een aanwijzing oplevert dat sprake is (gebleven)van afvalstoffen. Bovendien wijst de rechtbank erop dat het feit dat het zuiveringsslib voldoet aan deeisen van het Besluit kwaliteit en gebruik overigeorganische meststoffen (BOOM) en het slib daarommag worden uitgereden over land niet van invloed isop de kwalificatie van het zuiveringsslib als afvalstof.De rechtbank ziet in het gebruik in de landbouw eerdereen nuttige toepassing van de afvalstof zuiveringsslib(R 10 van Bijlage II: Uitrijden voor landbouwkundige ofecologische verbetering). De omstandigheid dat hetzuiveringsslib wordt gebruikt conform een gangbaremethode van nuttige toepassing levert een aanwijzingop dat sprake is van een zich ontdoen van en daarmeevan een afvalstof.3.3.4 EPON/BFI 25Deze zaak is qua uitkomst enigszins vergelijkbaarmet de vorige beslissing over zuiveringsslib alhoewelhet hier de verbranding van materiaal in eenelektriciteitscentrale betreft. In de centrale van EPONwordt de afgesplitste houtfractie afkomstig uit bouw-28
Page 1 and 2: Afval of biomassa?Een juridische on
Page 3 and 4: InhoudSamenvattingInleiding 61 Biom
Page 5 and 6: SamenvattingVoor projecten is het v
Page 7 and 8: 1 Biomassa1.2 Definities biomassa1.
Page 9 and 10: mings-middelen of door het aanbreng
Page 11 and 12: 1. Stoffen en voorwerpenOp grond va
Page 13 and 14: Enige onduidelijkheid bestaat over
Page 15 and 16: gebied van afvalverwerking en recyc
Page 17 and 18: Economisch hergebruikDe eerste deel
Page 19 and 20: UitspraakHet Hof heeft uitgesproken
Page 21 and 22: 3.2.5 Arco Chemie en Hees/Epon 14=
Page 23 and 24: Betekenis milieuhygiënische verant
Page 25 and 26: 3.2.6 Palin Granit 20= De mate waar
Page 27: inspecteert het, controleert de rad
Page 31 and 32: Overigens is volgens de Afdeling ni
Page 33 and 34: omstandigheid dat de houtspaanders
Page 35 and 36: de intentie van de voormalige houde
Page 37 and 38: een zich ontdoen en dus een afvalst
Page 39 and 40: Schema 1: Criteria t.b.v. beoordeli
Page 41 and 42: 5 Praktische toepassing van het beg
Page 43 and 44: Kwalificatie Criterium Voorbeelden
Page 45 and 46: Voetnoten1 Nadien hebben er ook and
Page 47 and 48: Verlies kwalificatie afvalstof- Zel

'Afval of biomassa? – een juridische onderbouwing'. - digestaat.nl

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?