'Afval of biomassa? – een juridische onderbouwing'. - digestaat.nl

kunnen worden aangemerkt.De Afdeling heeft vastgesteld dat tijdens het productie–proces in de inrichting van appellante verschillendevormen van brandbare stoffen (Solvenol) wordenafgescheiden door middel van diverse destillatie–processen. Verweerder heeft niet aannemelijk gemaaktdat door het afscheiden van deze stoffen op de eerderbeschreven wijze productieresiduen ontstaan.Uit de stukken, waaronder het verslag van de StichtingAdvisering Bestuursrechtspraak, en het verhandelde terzitting is gebleken dat de verschillende soorten Solvenolbeoogd geproduceerde brandstoffen zijn, nu in deinrichting sinds november 1973 koolwaterstofharsenen Solvenol worden geproduceerd en dit productie–proces destijds is gebaseerd op een licentie vanMitsui, waarbij doelbewust is gekozen voor een proceswaarbij gelijktijdig zowel hars als brandstof (Solvenol)kan worden geproduceerd. Naar het oordeel van deAfdeling zijn de verschillende vormen Solvenol danook geen productieresiduen. Verder is het gebruikvan een stof als brandstof weliswaar een gangbaremethode van nuttige toepassing van afvalstoffen,maar uit die overweging kan niet voortvloeien datstoffen enkel wegens de beoogde bestemming alsbrandstof, als afvalstof in de zin van voormelde Richtlijnzouden moeten worden aangemerkt. Anderzijds steltde Afdeling, op grond van de stukken, waaronder hetverslag van de Stichting Advisering bestuursrechtspraaken het rapport “Limitering chlorideconcentratie inrookgas door gerichte inzet van aardgas naast Solvenolals energiedrager” van Tauw van 20 november 2001,vast dat - naast een bepaalde hoeveelheid aardgasdie bij de verbranding van Solvenol altijd wordtbijgestookt in het belang van de procesbeheersing– bij varianten Solvenol met hogere chloorgehaltes enbepaalde massastromen, aardgas wordt bijgestooktin een mate die wordt gestuurd op het halen van deemissieconcentratie-eis voor zoutzuur (die tevens eenindicator is voor de dioxine-emissie). Voor het gebruik vanSolvenol als brandstof dienen in zoverre bijzonderevoorzorgsmaatregelen voor het milieu te wordengetroffen. In het licht van hetgeen het Hof van Justitievan de EG in zijn voormelde arrest voor recht heeftverklaard, moet evenwel worden geconcludeerd dat deeerstgenoemde omstandigheden terzake van Solvenolals beoogd product voldoende aanwijzing vormen voorhet ontbreken, bij appellante als producent en houdervan Solvenol, van een handeling, een voornemen ofeen verplichting om zich van Solvenol te ontdoenin de zin van artikel 1, aanhef en onder a, van deRichtlijn. Noch de omstandigheid dat onder bepaaldecondities bijzondere voorzorgsmaatregelen voorhet milieu dienen te worden getroffen, noch overigeomstandigheden, hebben de Afdeling er van overtuigddat hier sprake is van zodanige omstandigheden dat,ondanks het vorenstaande, geoordeeld zou moetenworden dat Solvenol moet worden beschouwd alseen afvalstof. Derhalve dient Solvenol niet te wordenaangemerkt als afvalstof.3.3.8 Waste Wood II 30Waste Wood BV zamelt bewerkt afvalhout in. Ditafvalhout bestaat hoofdzakelijk uit stuwhout enpallethout. Na acceptatie worden de ongewenstestoffen en producten uit het hout verwijderd, waarnaeen voorbreker het hout verkleint. Na het voorbrekenworden opnieuw ongewenste stoffen verwijderd. Hiernavolgt een automatische ontijzering, gevolgd door eennon-ferro detectie en non-ferro scheiding. Het houtwordt verder verkleind tot 50 mm, wederom gevolgddoor ontijzering. Vervolgens vindt een verdere zuiveringplaats door middel van een wervelbad, vibratie, zevenen cyclonage technieken, waarna de houtspaandersworden opgeslagen in een opslaghal.Tussen partijenis niet in geschil dat het door appellante ingezameldehout, alvorens dit door haar op bovenstaande wijzewordt behandeld, dient te worden aangemerkt alsafvalstof.De Afdeling overweegt dat het door appellanteingezamelde hout na bovengenoemde behandelingeneen handeling van nuttige toepassing heeft ondergaanals bedoeld onder R3 (recycling/terugwinning vanorganische stoffen die niet als oplosmiddel worden gebruikt),van bijlage II B, bij de Richtlijn. Bezien in het licht vanhet arrest van het Hof van 15 juni 2000 laat de enkele31