Dood en opstanding - AH Bogaards

En in Jes. 8:19 lezen we: "En als zij tegen u zeggen: Raadpleeg de geesten van de gestorvenenen de geesten die waarzeggen, die piepen en mompelen - moet een volk niet zijn God raadplegen;moet voor de levenden de doden gevraagd worden?" Tegenover deze Schriftuurlijkeopvatting staat er natuurlijk de visie van het Spiritisme die beweert dat daar wel contact tussengestorvenen en levenden bestaat. Dit contact wordt vooral bewerkt door een bepaalde persoondie dan als medium tussen de geest van de gestorvene en de levende optreedt. Op die wijze"spreken" de doden dan met de levenden en openbaren aan hen dingen die zij anderszins nietgeweten zouden hebben. Nu is het al gebeurd dat bepaalde dingen die de zogenaamde dodendoor het mediums tegen de levenden zeggen, inderdaad gebleken zijn de waarheid te zijn. Zoheeft "Samuel" bijvoorbeeld door de toverheks van Endor tegen Saul gezegd dat hij de volgendedag zou sterven en dit is inderdaad gebeurd. Hoe moeten wij als gelovigen dit ou verklaren?Afgezien van het feit dat veel van de handelingen en "boodschappen" die van de dodendoor het mediums naar de levenden komen op handigheid, bedrog, suggestie en hypnosegegrond zijn, moeten wij beseffen dat we hier ongetwijfeld te maken hebben met het werkvan de duivel. Het zogenaamde contact met de gestorvenen is in werkelijkheid een contactmet de boze geesten; de engelen, trawanten en handlangers van de duivel. Nu leert de Schriftons uitdrukkelijk dat de duivel de mensen die onder zijn macht verkeren inderdaad in staatstelt om wonderdaden te verrichten en ook voorspellingen te doen die werkelijk bewaarheidworden (Deut. 13:1-3). Christus zelf zegt ook dat er aan het einde van de dagen valse christussenen valse profeten (mensen die geheel onder de macht van de duivel zij) zullen komendie grote tekenen en wonderen zullen doen (Matt. 24:24). Op grond hiervan moeten we aannemendat de duivel en zijn trawanten (boze geesten - Ef. 6:12) onder toelating van God demediums ook in staat stellen om wonderdadige dingen te doen en dingen te openbaren of tevoorspellen - die later werkelijk de waarheid blijken te zijn - die slechts op bovennatuurlijkewijze bekend gemaakt kunnen worden. (God laat deze dingen toe omdat Hij volgens Deut.13:1-3 de mens op die wijze op de proef wil stellen of hij ondanks dit alles nog in het geloofaan Hem zal blijven vasthouden). Het zogenaamde contact van de Spiritisten met de geestenvan gestorvenen is dus in werkelijkheid geen contact met hen, maar met de duivel en zijn bozegeesten. In het Spiritisme hebben wij met niets anders te maken dan met het werk van deduivel die probeert om de mens los te maken en af te trekken van Gods openbaring in ChristusJezus en hem te misleiden door de wonderen en waarzeggerij van de valse profetie. In ditlicht moeten wij ook de geschiedenis van Saul bij de toverheks van Endor zien (1 Sam. 28).Wij moeten onthouden dat deze vrouw leefde in de tijd van Samuel en hem waarschijnlijkdikwijls gezien heeft en daarom gemakkelijk een beschrijving van het "wezen dat uit ie aardeopkwam" kon geven wat voor Saul helemaal aanvaardbaar was dat dit werkelijk Samuel was.Maar het was niet Samuel zelf die verscheen, maar een boze geest, een engel van de duiveldie onder de toelating van God "als Samuel" aan de vrouw geopenbaard werd zowel het feitdat het Saul was die met haar sprak, als het feit dat Saul de volgende dag zou sterven. Wijmoeten bij het lezen van dit gedeelte goed opletten dat er nergens staat dat Saul werkelijkSamuel gezien heeft. 44 Verder moeten we aannemen dat alles wat "Samuel" tegen Saul gezegdheeft, hij - zoals in alle gevallen bij di Spiritisten - door middel van de vrouw (het medium)tegen hem gezegd heeft. 45 Ook op grond van dit Schriftgedeelte kunnen we niet zeggendat er contact tussen de levenden en de doden is, omdat wij ook hier met het werk van de duivelonder de toelating van God te maken hebben.44 Vgl. A. de Bondt: Dood en opstanding in het Oude Testament, Kampen, 1938, bl.563 57.45 Van deze gebeurtenis zijn er verschillende en zelfs uiteenlopende verklaringen. De hier gegevenverklaring, lijkt echter de meest aanvaardbare. Vgl. J.H. Kroeze: Koning Saul -De gezalfde van de Here, bevreesd voor de manschappen, Potchefstroom, 1962, bl. 105-