JAARVERSLAG - Onafhankelijke Ziekenfondsen

Editoriaal
Het jaar 2011 zal in de annalen geboekstaafd staan als een jaar van politieke crisis,
een crisis waarvan de lengte zowel de buitenlandse als de Belgische waarnemers bevreemdde.
Na maanden van onderhandelingen en gekibbel werd uiteindelijk toch een
akkoord bereikt over de zesde staatshervorming en over een regeringsprogramma voor
een ingekorte legislatuur.
Die afloop is verheugend, maar we mogen niet uit het oog verliezen dat de zoektocht
naar een compromis eigenlijk niet de eerste zorg mag zijn. Het is zaak om een stimulerend
en duurzaam project te ontwikkelen voor de samenleving. Onze generatie
heeft nog nooit zo hard gewogen op de toekomst van de volgende generaties, zowel
qua leefmilieu als wat de economische of sociale toestand betreft. Het gevaar is niet
denkbeeldig dat de komende generaties met lege handen zullen komen te staan en niet
meer in staat zullen zijn om in hun eigen noden te voorzien, in tegenstelling tot hun
voorgangers. Er zijn nog nooit zo veel welvaartsziektes geweest, als gevolg van een
onevenwichtige levensstijl en een voeding die meer en meer de industriële toer opgaat.
Er is nog nooit zoveel geïnvesteerd in overheidsbeleid (meer dan 50 % van het bruto
intern product), en toch stellen we een trage, maar gestadige verslechtering vast van de
sleutelindicatoren van onze maatschappij: opvoeding, veiligheid, justitie, billijkheid…
en gezondheid.
Tegelijk zijn de debatten nog nooit zo verzand in navelstaarderij. Geen wonder dat de
modale burger met gefronste wenkbrauwen dit schouwspel gadeslaat, een tafereel dat
mijlenver verwijderd is van zijn bekommernissen.
Bewustwording is de eerste voorwaarde om iets te veranderen. Wij moeten onze toekomst
heruitvinden en dit betekent dat we de fundamenten opnieuw moeten bekijken:
hoe kan het individuele welzijn verzoend worden met het algemene belang? Als Onafhankelijke
Ziekenfondsen blijven wij bij onze oproep voor een fundamentele reflectie
over onze gezondheidszorg. We zijn ervan overtuigd dat een betere governance van de
instellingen en de beleidslijnen zich opdringt. Debatten over de middelen mogen niet
primeren op de bespreking van de doelstellingen, die het uitgangspunt zouden moeten
zijn van een ambitieus gezondheidsbeleid.
Xavier Brenez
Directeur-generaal
Gustave Nowicki
Voorzitter