Klik hier voor het antwoord! - Thijs van der Zanden

Genealogie van Matijs Jan Mollen.laten van de dader werd door de rechter van instructie dan ook achterwege gelaten. Later uitte deprocureur-crimineel in het departement Monden van de Rijn zijn misnoegen over die gang van zaken.Het vaststellen van iemands zinneloosheid diende te gebeuren door "experts", met name door "medicinaedoctores". Hoe dan ook, Pasmans bleef vastzitten in de gevangenis, waar hij zich al spoedig agresiefgedroeg. Op 16 juni 1814 deed hij zelfs een poging om de cipier om het leven te brengen. Omdat het hokwaarin hij appart zat opgesloten gereinigd moest worden, was hij zolang bij een andere gevangenengeplaatst. Op het moment dat zij hun eten aangereikt kregen, een schotel aardappelen, sloeg Pasmanstoe, door op de cipier af te springen en hem met een schaar in de linkerborst en linkerbeen te steken. Eenvan de gevangenen wist hem vervolgens tegen de grond te werken, waarna Pasmans zich tegen hembegon te keren en daarbij "Als een razende tekeer ging". De andere gevangenen kozen aanvankelijkpartij voor Pasmans, mede omdat de cipier inmiddels zijn sleutels kwijtgeraakt was. Die lagen zo voorhet oprapen. Later veranderde ze echter van gedachte, waarna Pasmans met vereende krachten terugnaar zijn hok werd gesleept. Later gaf hij voor de rechter volmondig toe dat het inderdaad zijn bedoelingwas de cipier dood te steken, de sleutels te pakken, de deuren te openen en zo te ontsnappen.De weg naar het dolhuisOp 25 juli 1814 stelde het Hoog Gerechtshof Pasmans wegens zinneloosheid op het moment vanbrandstichting "en andere grove misdaden"vrij van verdere vervolging. Twee weken later besloot derechtbank in Eindhoven hem provisioneel voor de tijd van een jaar te confineren, dat wil zeggen zonderverdere vorm van proces ergens op te sluiten. Kwesti was alleen: waar? In een gewoon tuchthuis hoordezo iemand niet thuis. Een dolhuis was daar veel geschikter voor, het dolhuis in Den Bosch bijvoorbeeld.Daarbij deed zich dan wel de vraag voor wie daarvan de kosten zou moeten dragen. Vóór 1810 werdende arme zinnelozen ten koste van de gemeente besteed. Was een gemeente daar te arm voor, dan werdsoms het hele kwartier verplicht daaraan mee te betalen. In Kempenlant is dat meerdere keren gebeurd.Met de komst van de Fransen veranderde de situatie enigszins. Toen verschoof de onderhoudsplicht voorarme zinnelozen zoveel mogelijk naar de betrokken persoon of diens familieleden. In geval van nood is erechter ook wel eens betaald uit de algemene middelen. Ook vanaf 1814 werd er in eerste instantie naarhet eigen vermogen van de geconfineerde gekeken, om vervolgens een beroep te doen op het plaatselijkarmbestuur.Wie er op zou draaien voor de onderhoudskosten van Pasmans was dus allereerst afhankelijk van diensfinanciële positie. Rooskleurig was die niet, naar onderzoek al snel uitwees. De waarde van zijnbezittigen ging de 300 gulden niet te boven. Mochten die aangesproken worden voor zijn opsluiting danhadden zijn vrouw (35 jaar oud) en beide kinderen, een zoontje van zes en een dochtertje van drie, geenleven meer. De burgemeester van Reusel wees ondertussen op de berooide staat van de armenkas aldaar.Beide factoren zullen er toe bijgedragen hebben dat op 16 november 1814 op het allerhoogste niveau, bijbesluit van Zijne Koninklijke Hoogheid de Prins van Oranje, werd bepaald dat Pasmans op 's landskosten in het dol- of zinnelooshuis te 's Hertogenbosch zou worden geplaatst. Restte nog het overbrengenvan het Eindhovense huis van arrest naar zijn nieuwe onderkomen in Den Bosch. Dat wachtte nog maarop één ding, de nieuwe kleren voor de betrokkene. Om twee redenen waren die wenselijk. Om gedurendehet transport tegen de kou beschermd te zijn en om in Den Bosch enigzins ordentelijk gekleed te gaan,"hebbende bijna niets om af aan dat nog heel is" (RANB, PB 1814-1920, 27, 36 en 12166).BesluitMeer dan een greep uit de vroegste geschiedenis van branden en brandbestrijding in Reusel beoogt hetgeleverde drietal artikelen niet te zijn. De verdere gebeurtenissen blijven voorlopig rusten, hoewelstoppen in 1814 eigenlijk helemaal geen pas heeft. Het rode gevaar bleef op de loer liggen en een goedbrandregelement was er in Reusel nog steeds niet. In mei 1816 probeerde men er een te maken. Decommissaris van het arrondissement Eindhoven hoonde het weg. Er deugde niets van en moest helemaalopnieuw. Het jaar daarop ging de korenmolen van het dorp in vlammen op, wat niet alleen 6000 guldenschade veroorzaakte, maar ook twee gezinnen ruïneerde. Mogelijkheden om het verhaal te vervolgen zijner dus nog genoeg.Bijlage 27 - Testament van Cat. Mollen X Cor. v Gorp- 9.10.1850 testamentbewaarplaats: SAREarchief: NA Bladelinventarisnr: 339 akte 114= blad 47 =