Buiten de Orde 2016 #2

dood trouw aan het nationaal-socialisme.
Degrelle werd geboren in 1906 in België en
groeide op in een rooms-katholiek gezin.
Hij werkte voor de kleine katholieke uitgeverij
Christus Rex, die onder andere het
blad uitgaf. In 1934 richtte Degrelle zijn
eigen uitgeverij, Les Éditions de Rex, op en
streefde naar een militanter katholicisme
met nationalistische trekjes. Met geestverwanten
werd hij in 1936 oprichter van
Rex, een naar autoritaire en fascisme neigende
organisatie. Rex ageerde tegen de invloed
van grote bedrijven op de politiek,
maar ook tegen het partijenstelsel en de
corruptie. Het dweepte openlijk met het
fascisme in Italië en beschouwde Mussolini
als een voorbeeld.
Populair
In 1941 richtte de Belg het Légion Wallonie op
dat pas in 1943 onder de Waffen SS werd geplaatst.
Voor zijn militaire operaties onder
Duits bewind kreeg hij diverse militaire onderscheidingen
die soms persoonlijk door
Adolf Hitler werden uitgereikt. Na het einde
van de oorlog wist hij via Noorwegen naar
Spanje te vluchten, waar hij onder Franco gedurende
een halve eeuw gastvrijheid genoot.
Met behulp van zijn geloofsgenoten van de
Falange kreeg hij in 1954 zijn nieuwe Spaanse
identiteit: José León Ramírez Reina. In België
werd Degrelle bij verstek veroordeeld tot de
doodstraf. Het enige wat hij aan de oorlog
betreurde was dat de nazi’s de oorlog niet gewonnen
hadden. Een dergelijk bevlogen
leven is natuurlijk de kroon op het werk van
de nationaal-socialisten en daarom wordt hij
door diverse extreemrechtse bands geprezen
en bejubeld.
Wannabe
Waarom worden de hierboven beschreven
organisaties en personen wel bejubeld en
generaal Francisco Franco niet? Een
mogelijke reden hiervoor is dat Franco wel
sympathie had voor Benito Mussolini en
Adolf Hitler, maar hij zich niet met deze
twee op een lijn wilde stellen. Tijdens de
eindfase van de Tweede Wereldoorlog distantieerde
Franco zich zelfs van de as van
het kwaad. Franco’s militaire dictatuur
steunde op het leger, de katholieke kerk, de
monarchisten en de fascistische Falangebeweging.
Hij zorgde ervoor dat al deze
groepen tevreden werden gehouden. Daarnaast
was Franco in eerste plaats militair.
Zijn politieke ideeën kwamen niet veel verder
dan herstel van de openbare orde en
het bewaken van de eenheid van Spanje.
Overigens had Franco wel een aversie tegen
het liberalisme, dat hij beschouwde als een
voorbode van het communisme. Het meest
kenmerkende aan Franco’s bewind was zijn
gebrek aan een vastomlijnde doctrine en zo
kon hij het elke keer weer aanpassen aan de
eisen van de tijd. Kortom, de dictator was
een draaikont zonder politieke visie. Een
-fascist waar je als rechtsextremist
niet trots op kan zijn. De al eerder aangehaalde
cartoon van de geschiedenisles herhaalt
zich, met het verschil dat José
Antonio Primo de Rivera en Léon Degrelle
nu de helden van extreemrechts zijn en
waar generaal Franco wederom buiten de
boot valt.
door John Postma, redactiecollectief Alert!
Meer info
Word donateur!
Zodat we kunnen blijven doen wat we het best doen: informeren en activeren; gratis en voor niks.
2016 - 2 45