13 magazine Leef!

HET VENTEN VAN GROENTEN,
VOORNAMELIJK OP ZEE,
DOOR ZUS ANNIE.
>
WILLEM EN BARTHA.
FOTO GENOEMEN IN 1973
TER GELEGENHEID VAN HUN
35-JARIG HUWELIJK.
DE WINKEL IN DE IJMUIDERSTRAAT WAS OPEN VAN 1960 TOT 1989 >
26
Hier zat de Rabobank, dat weet je?
Kom eens…’ En daar gaan we. Deur
door. Gang in. Stukje lopen. Deur door
en weer terug in de (halfopen) snijruimte.
Hij glundert. ‘Zelfs van de Rabo
herkennen ze het hier niet meer terug.’
Waar nu zijn versproducten liggen
zat het reisbureau. En een kantine,
doucheruimte, toiletten, etc. ‘Het heeft
een tijd geduurd voordat de koop rond
was. Zeker kadastraal was het veel
gedoe. Er zijn weleens wat G’s gevallen
hoor in die tijd. Augustus 2016 stond
het eindelijk op mijn naam. December
konden we pas beginnen met verbouwen.
14 januari heb ik de Piet
Heinstraat gesloten en 19 januari zijn
we hier begonnen. Ja, net 5 weken
geleden. En we draaien geweldig!’
De vuurtoren is meeverhuisd
Natuurlijk moet ik de vuurtoren bewonderen,
geschilderd door Judith
van der Meer, op de deur van de meterkast.
En enthousiast en vol lof is hij
ook over de interieurbouwers. ‘Wij
hadden het in ons hoofd, maar zij hebben
het gedaan.’ De winkel heeft inderdaad
een prachtige indeling en
uitstraling. Het kleurrijke geheel van
de verse producten smaakt bij binnenkomst
al naar meer. ‘De naam Verswinkel
is bedacht door Ben. En we
verkopen naast groente en fruit ook
maaltijden, soepen, vers sap, biologische
wijnen, verse noten. En niet te
vergeten; vegetarische wraps.’ Frans
runt de zaak samen met zoon Ben.
Maar ook zijn vrouw, zus en broer zijn
er regelmatig om de handen uit de
mouwen te steken. En niet te vergeten;
de dames. 4 parttime krachten die meedraaien.
Sinds de opening, maar het
lijkt alsof ze er al veel langer werken.
‘Ja, dat is nu al een succes.’ De sfeer is
goed. Er wordt gegrapt en gelachen.
Maar de ondertoon is duidelijk; we hebben
kwaliteit met elkaar te verkopen.
Te mooi om niet mee te doen
Zoon Ben is vandaag op de achtergrond
druk bezig. Internetkabeltje
trekken, pc installeren, etc. Op de
Piet Heinstraat woonde Ben in het
appartement boven de winkel en hielp
regelmatig mee. Maar hij had geen
enkele ambitie om in de zaak te gaan.
Hij werkte in de horeca en volgde
een studie webdesign. ‘Het was mijn
vaders winkeltje, zo zag ik dat.’ De
bedoeling was dat hij zou helpen bij
de opstart van de nieuwe verswinkel.
Vanuit een VOF zorgen dat alles stevig
stond en zich dan terugtrekken. Maar
het liep anders. Lang verhaal kort: Ben
is nu de 3e generatie in de groente en
fruit. Met een heldere taakverdeling.
Frans gaat naar de veiling, verzorgt
de inkoop en de inrichting, snijdt de
producten, kookt stoofperen, maakt
compote... Ben is van het personeel,
techniek, reclame, website, media,
etc. En dat gaat samen heel goed.
Ben: ‘Tuurlijk mopperen we weleens.
Mijn vader kan weleens te snel, te
makkelijk zijn. Maar eind van de dag
kunnen we er alweer om lachen.’ Mooi
om te zien dat het is gelukt om de loop
naar het stille deel van de Kerkstraat
op gang te krijgen en te houden.
Aan gezamenlijke initiatieven van de
slager en de Verswinkel zal het niet
liggen. ‘Kijk, ze lopen van de overkant
zo hier naar binnen. En andersom.’
Frans legt nog even een rood appeltje
recht. ‘Zie je, alles moet in schuine
lijnen liggen. Met de stickertjes naar
boven.’ Daarin is hij dan weer heel
precies. Deze Verswinkel wordt gerund
door bevlogen mensen, met passie
voor het vak. Bij vertrek krijg je dan
ook de hartelijke groenten van Frans
en Ben van der Zalm. En de dames.