De nieuwe docent - Sax.nu

Foto: Harm de Boer - www.fotohdeboer.nl
Saxion-studente maakt
indruk in schaatswereld
Anne Bult (24) is vijfdejaars studente sociaal pedagogische
hulpverlening én schaatsster. Van marathons
wel te verstaan. Vorige maand werd ze
Nederlands studentkampioene, om vervolgens haar
rondjes te rijden op de Weissensee (“Dat was niet
zo’n succes”). Terwijl het peloton in Zweden verbleef,
was Anne een weekendje thuis.
Is dat prettig even zo’n weekendje niets?
“Ja, want je moet er best wat voor laten, zeker in de winter natuurlijk. Dan
sta je bijna ieder weekeinde op het ijs. Op sociaal vlak heb ik in de zomer
dan ook aardig wat in te halen qua terrasjes pakken en uitgaan.”
Is het wel te combineren met je opleiding?
“Ja hoor, want ik kan er dankzij de topsportregeling een jaar langer over doen
en dat is erg relaxed. Ik ben inmiddels bezig met de laatste loodjes.”
Hoe ben je zo bij het marathonschaatsen terecht gekomen?
Ik schaats al vanaf mijn achtste. In eerste instantie recreatief bij de ijsclub in
Lonneker. Vanaf mijn veertiende ben ik gaan trainen in Deventer en werd het
iets serieuzer. In die tijd schaatste ik nog langebaan afstanden, maar dat
schoot niet heel erg op. Zo af en toe rijd je dan wel een persoonlijk record,
maar erg hard ging dat niet. Vandaar dat ik op mijn negentiende maar een
marathonnetje heb meegepakt.”
Een marathonnetje meegepakt? Ik moet er niet aan denken…
“Het valt mee hoor. Het gaat maar over dertig rondjes en dat ging me prima
af. In mijn eerste jaar won ik al het regionale circuit en ik ben toen gelijk
overgestapt naar de landelijke competitie, waar overigens zestig rondes worden
geschaatst.”
En vijf jaar later ben je student kampioene…
“Ja, dat was geweldig. Het is natuurlijk geen ‘echte’ titel in de zin van een
wereldbeker of zo. Maar het is zeker leuk dat je zo’n prijs hebt. Ze houden
in het peloton nu niet veel meer rekening met me dan daarvoor, maar mensen
weten het wel.”
Wat is het volgende doel?
“Het zou heel erg gaaf zijn om nog eens een Elfstedentocht te rijden! Los
daarvan wil ik de komende jaren vooral lekker door kunnen blijven schaatsten.
Mocht de tocht komen dan sta ik er wel, want gelukkig ben je als wedstrijdschaatsster
altijd verzekerd van deelname.” (CS)
februari 2009
Enschede en studenten
is als haat en liefde
Nu Michos ter ziele is en de plaatselijke VVV van de
koekstad aan de IJssel vooral succesvol is met een
boekenmarkt, ‘Deventer Op Stelten’ en het altijd ‘swingende’
Dickensfestijn, is het duidelijk dat Deventer
geen studentenstad is en het ook nooit zal worden.
Enschede heeft een betere reputatie op dat gebied,
maar ook daar koesteren bestuurders een vreemd
soort van haat-liefdeverhouding met studenten.
Ja, natuurlijk is het iedere donderdagavond
gezellig in de kroegen
rondom de Oude Markt. En ja, er
zijn genoeg betaalbare kamers te
vinden in de stad en op de
prachtige campus van de
Universiteit Twente (UT). En er
staan inderdaad bijna 25.000 studenten
ingeschreven bij Artez,
ITC, UT en Saxion, van wie er duizenden
uit het buitenland komen.
Toch wil het maar niet lukken met
Enschede Studentenstad. Platforms
en samenwerkingsverbanden die
daar verandering in moeten brengen
zijn in de afgelopen jaren zonder
uitzondering stukgelopen op
gebrek aan initiatieven, financiële
middelen en bestuurskracht vanuit
de onderwijsinstellingen en de
gemeente. En juist die gremia zouden
het belang toch moeten inzien
van het faciliteren en verankeren
van een studentvriendelijk klimaat
in Enschede, waar studenten – het
liefst van heinde en verre – op af
komen?
Kijk eens naar een vergelijkbaar
grote stad als Groningen waar
30.000 studenten de stad domineren!
Omdat het gros van die studenten
écht in de stad woont in de
honderden prachtige studentenhuizen
die overal rondom de
d’Olle Grieze en de Vismarkt te
vinden zijn. Studenten die daarom
ook in de kroegen, de bioscopen,
de theaters, poppodia, winkels, eethuisjes,
restaurants en de sportverenigingen
de toon zetten en daarmee
de stad een jong en dynamisch
elan bezorgen dat zijn weerga niet
kent. Of neem Maastricht, dat nota
bene veel kleiner is dan Enschede.
Waar in Tukkertown vooral een
Twents accent rond zingt, hoor je
rondom het Vrijthof niet alleen
een zachte G, maar vooral ook veel
Engels, Frans, Spaans en zelfs
Japans en Chinees spreken. Uit de
monden van jongeren die de
hoofdstad van Limburg hebben
uitgekozen om er te studeren én te
wonen. Waarmee Maastricht relatief
gezien de meest internationaal
georiënteerde studentenstad van
Nederland is geworden.
Nee, dan Enschede waar óók duizenden
studenten uit het buitenland
studeren en waar het kleine
maar internationaal georiënteerde
9
ITC studenten uit allerlei ontwikkelingslanden
trekt. Saxion en de
UT trekken veel studenten uit het
Verre Oosten, maar lonken in het
kader van hun internationale ambities
toch vooral naar Duitsland.
Met succes, want die Duitse studenten
passeren dagelijks in grote
aantallen de grens, die in de
Euregio eigenlijk al lang geen grens
meer is.
Inderdaad, dagelijks op en neer
naar Fati und Mutti in ‘de Pruus’,
net als het gros van hun
Nederlandse collega studenten, die
dagelijks met de trein vanaf
Enschede CS in westelijke richting
de stad verlaten. Een perron verder
pakken de Duitse studenten de
trein die Enschede via Gronau en
Münster met het Duitse spoornetwerk
verbindt. Over dit lijntje is in
de Enschedese gemeenteraad de
laatste tijd enige discussie, waarbij
met name de bijdrage van Patrick
Welman, fractievoorzitter van coalitiepartij
CDA, me frappeerde.
Welman, die in het dagelijks leven
medewerker van Kennispark
Twente is, waarin Saxion en de UT
participeren, wil dat de Euregio-
Bahn RB 64 rapper gaat rijden.
Want een verbeterde reistijd is volgens
Welman met name interessant
voor de Duitse studenten die bij
Saxion en aan de UT studeren. “De
UT telt twaalf procent buitenlandse
studenten. Een groot deel daarvan
is van Duitse afkomst. Op de
Saxion zitten zo’n duizend Duitse
studenten”, aldus het prominente
gemeenteraadslid, die blijkbaar
weet waarover hij het heeft. “Als de
treinen van en naar Duitsland sneller
rijden betekent dit dat die studenten
langer thuis kunnen wonen
en dat er hier in Enschede geen
studentenhuisvesting hoeft te worden
bijgebouwd. Verschillende wijken
klagen nu al over het hoge aantal
studenten dat er is gehuisvest”,
aldus de CDA-voorman in
Enschede. Zo wordt het natuurlijk
nooit wat met Enschede als studentenstad
en krijgt Willem
Wilmink ook postuum zijn gelijk:
“Het is het eindpunt van de trein;
bijna geen mens (student) hoeft er
te zijn; bijna geen hond gaat zover
mee: Enschede.
Harry van Stratum