180821 Schatten van Meerlaar
Het Laakdalse Kasteel Meerlaer kent een rijke geschiedenis. We bundelden de verhalen van de mensen die een stukje van hun hart op of aan dit domein verloren. Dat is ook zo. Al zijn ze niet alledaags. Wat Meerlaer uniek maakt, zijn de mensen. Schatten van mensen! De familie Cruysberghs die het domein bezit, kocht indertijd het vervallen kasteel en knapte het gaandeweg op. Maar de familie schonk het de voorbije decennia ook een sociale invulling. Hun verhaal werd al dikwijls verteld, maar nooit opgetekend. Ook de bewoners van de camping hebben hun Meerlaerverhaal, een verhaal dat deel is van de geschiedenis en de toekomst van het domein. Kleine, kwetsbare verhalen die misschien gemakkelijk vergeten worden.
Het Laakdalse Kasteel Meerlaer kent een rijke geschiedenis. We bundelden de verhalen van de mensen die een stukje van hun hart op of aan dit domein verloren.
Dat is ook zo. Al zijn ze niet alledaags. Wat Meerlaer uniek maakt, zijn de mensen. Schatten van mensen!
De familie Cruysberghs die het domein bezit, kocht indertijd het vervallen kasteel en knapte het gaandeweg op. Maar de familie schonk het de voorbije decennia ook een sociale invulling. Hun verhaal werd al dikwijls verteld, maar nooit opgetekend.
Ook de bewoners van de camping hebben hun Meerlaerverhaal, een verhaal dat deel is van de geschiedenis en de toekomst van het domein. Kleine, kwetsbare verhalen die misschien gemakkelijk vergeten worden.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Het leven <strong>van</strong> Bea Van Gestelen heeft,<br />
zo kan je het gerust stellen, in het teken<br />
gestaan <strong>van</strong> zorg. Nadat ze haar vijf kinderen<br />
grootbracht, zorgt ze nu voor de op<strong>van</strong>g en<br />
opvoeding <strong>van</strong> twee kleinkinderen.<br />
Dat doet ze in haar chalet op het domein<br />
Meerlaer. “Ik ben hier perfect gelukkig.<br />
En Kelsey en Lindsey hebben het<br />
ook prima naar hun zin.”<br />
Of hoe een camping verschillende<br />
generaties verbindt.<br />
Bea werd 66 jaar geleden geboren<br />
in Wilrijk. “Ik woonde en groeide<br />
op in Hoboken, nadien trouwde ik<br />
en kochten we een huis in Wilrijk.<br />
Mijn man en ik hielden <strong>van</strong> kamperen.<br />
Als twintigers brachten we<br />
onze weekends en verlofperiodes<br />
al door op campings. Zo verbleven<br />
we in Retie een tijdje op het<br />
Berkenstrand, en ook in Stekene<br />
hebben we een tijdlang een cara<strong>van</strong><br />
gehad. Het was daar dat mensen<br />
ons aanraadden om camping Meerlaer<br />
eens te bezoeken. We hebben<br />
dat gedaan en we waren er meteen<br />
door gecharmeerd. Sinds 1976 staan<br />
wij op de camping Meerlaer, al was<br />
dat aan<strong>van</strong>kelijk nog als weekendverblijvers.<br />
THUIS OP DE CAMPING<br />
Al is dat een rekbaar begrip, want<br />
we brachten hoe langer hoe meer<br />
tijd door op de camping.”<br />
Dat het weekendverblijf vroeg of<br />
laat een eerste verblijf zou worden,<br />
stond al snel vast. “Er moet een<br />
soort <strong>van</strong> campingbloed door ons<br />
lijf gestroomd hebben. Anders is<br />
het niet te verklaren. De roep <strong>van</strong><br />
de camping was zo groot dat we<br />
er niet aan konden weerstaan.<br />
Mijn man en ik hadden het al afgesproken:<br />
zodra de kinderen het<br />
huis uit zijn, trekken we definitief<br />
naar de Kempen. Toen het zo ver<br />
was, hebben we ook geen moment<br />
geaarzeld. We verkochten ons huis<br />
en we namen onze intrek in een<br />
chalet in Meerlaer.”<br />
Anders dan bij velen was de verhuis<br />
naar de camping niet ingegeven<br />
door een drang naar rust<br />
of door financiële redenen, maar<br />
simpelweg door een ontembaar<br />
verlangen om op een camping te<br />
wonen. “Er was niks mis met Hoboken<br />
of Wilrijk. Alleen hoorden<br />
wij daar niet écht thuis en hier<br />
wel.”<br />
Aanpassingsproblemen aan het<br />
nieuwe leven waren er dus niet, al<br />
herinnert Bea zich nog levendig<br />
dat ze de eerste Kempense winters<br />
zo koud vond.
Change language