180821 Schatten van Meerlaar
Het Laakdalse Kasteel Meerlaer kent een rijke geschiedenis. We bundelden de verhalen van de mensen die een stukje van hun hart op of aan dit domein verloren. Dat is ook zo. Al zijn ze niet alledaags. Wat Meerlaer uniek maakt, zijn de mensen. Schatten van mensen! De familie Cruysberghs die het domein bezit, kocht indertijd het vervallen kasteel en knapte het gaandeweg op. Maar de familie schonk het de voorbije decennia ook een sociale invulling. Hun verhaal werd al dikwijls verteld, maar nooit opgetekend. Ook de bewoners van de camping hebben hun Meerlaerverhaal, een verhaal dat deel is van de geschiedenis en de toekomst van het domein. Kleine, kwetsbare verhalen die misschien gemakkelijk vergeten worden.
Het Laakdalse Kasteel Meerlaer kent een rijke geschiedenis. We bundelden de verhalen van de mensen die een stukje van hun hart op of aan dit domein verloren.
Dat is ook zo. Al zijn ze niet alledaags. Wat Meerlaer uniek maakt, zijn de mensen. Schatten van mensen!
De familie Cruysberghs die het domein bezit, kocht indertijd het vervallen kasteel en knapte het gaandeweg op. Maar de familie schonk het de voorbije decennia ook een sociale invulling. Hun verhaal werd al dikwijls verteld, maar nooit opgetekend.
Ook de bewoners van de camping hebben hun Meerlaerverhaal, een verhaal dat deel is van de geschiedenis en de toekomst van het domein. Kleine, kwetsbare verhalen die misschien gemakkelijk vergeten worden.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Wanneer de familie Cruysberghs het kasteel<br />
in de jaren 1950 koopt, gaan de deuren voor<br />
iedereen open. Het kasteel <strong>van</strong> Schollaert wordt<br />
kasteel Meerlaer, een plek waar iedereen uit<br />
Vorst en omstreken hun belangrijkste familie- en<br />
verenigingsfeesten organiseerde. Hoeveel<br />
mensen uit de streek zouden er in de tuin of op<br />
de kasteeltrappen hebben geposeerd? Ontelbaar!<br />
“Toch was dit droomkasteel jarenlang een te<br />
mijden plek,” zo herinnert Theo De Koninck zich<br />
nog. Theo groeide op in Klein-Vorst, niet ver <strong>van</strong><br />
het kasteel.<br />
“Ik weet nog goed dat we als jong<br />
gastjes in heel het dorp kattenkwaad<br />
uithaalden. We hingen overal<br />
rond, behalve bij het kasteel. Daar<br />
keken we met grote ogen naar, maar<br />
we durfden er niet te komen. Het<br />
was een spookkasteel! Je moet je<br />
dat voorstellen. Er stonden hier veel<br />
minder huizen, de bomen rond het<br />
kasteel waren nog niet zo hoog en<br />
rond het park lag een brede gracht.<br />
Het kasteel leek ons toen gigantisch,<br />
het was onbewoond en het<br />
was helemaal onderkomen. Het was<br />
er niet pluis. Uiteraard werd onze<br />
kinderangst gevoed door de waarschuwingen<br />
<strong>van</strong> onze ouders. Die<br />
wilden niet graag dat we er kwamen<br />
spelen, want het kasteel was een<br />
krakende bouwval.”<br />
“Dat het kasteel er zo slecht bij lag,<br />
had natuurlijk niets met spoken<br />
en monsters te maken. Tijdens de<br />
Tweede Wereldoorlog verbleven<br />
verschillende troepen er.
Change language