Raak april 2020

‘Ik heb kwb altijd gezien als een warme
organisatie met heel veel gedreven mensen’
Raak: Hoe verliep die?
Koenraad: “Toen ik voorzitter werd, ben ik
meteen gestart met terrasgesprekken in
de zomer. Ik ging langs in alle provincies
om er met een tiental sleutelfiguren te
praten. Die nodigde ik uit om een avond
samen op een terras over kwb te praten.
Hoe het ging in hun afdeling, of ze vonden
dat er ondersteuningsnoden zijn, wat er
goed en minder goed liep … Via een
gestandaardiseerde vragenlijst werden die
vijftig mensen bevraagd om te kijken wat
er moest veranderen. Los van de financiële
zaken, waar we ook iets moesten
aan doen, was dit het uitgangspunt: laten
we nog eens goed kijken naar die vrijwilligers.
Onder het voorzitterschap van Koen
Steel werd met de Nieuwe Richtpunten
inhoudelijk gekeken waar de kwb naar toe
moest: de Richtpunten moesten een
leidraad zijn voor ons, het soort thema’s
en activiteiten waar onze organisatie de
jaren erna mee bezig moest zijn. Maar een
ander aspect zijn natuurlijk de lokale
groepen: welke ondersteuning hebben zij
nodig om hun werking goed te kunnen
doen, en wat moet daar allemaal rond
gebeuren? Dat was het andere luik: hoe
moet een afdeling anno 2020, tien jaar
later, eruit zien? Dat was niet schokkend,
want de ondersteuningsnoden waren
gekend, maar hoe kom je daaraan
tegemoet? Enerzijds was er de vraag:
ondersteun ons in wat we al doen, help
ons en bevraag ons niet te veel. Dat was
een schreeuw daarnaar. Anderzijds waren
er ook afdelingen die het niet meer zagen
zitten en zeer veel bezorgdheid hadden
naar de toekomst. Wat na ons?”
Raak: Een pittige kwestie.
Koenraad: “Dat waren inderdaad serieuze
vragen en bezorgdheden die de mensen
hadden, dus hebben we een nieuwe
structuur uitgetekend om in eerste
instantie de afdelingen weer zuurstof te
geven. Waar vroeger de deuren van een
kwb-afdeling open stonden en er automatisch
mensen bijkwamen, zagen we nu
mensen afhaken, moe worden, zich ook
meer als kritische klant opstellen …
Vroeger was je lid en was je daar trots op;
toen werd het meer ‘waarom word ik lid
en wat levert mij dat op?’. Er werd nagedacht
over een vorm van ledenvoordelen,
iets dat vroeger niet bestond, en er
werden een aantal zaken gebundeld, zoals
de wandelkalender in Raak. Heel dat
traject is toen uitgerold. Ook op vlak van
sponsoring werden stappen vooruit gezet.
Advertenties werden een nieuwe inkomstenbron.”
“Naast die financiële stromen zijn we ook
gaan kijken naar de afdelingsondersteuning,
vanuit de vraag: hoe kunnen wij jullie
helpen? Dat is de omschakeling geweest
die we gedaan hebben, en we zijn toen
met de educatief medewerkers - die wij
hebben omgedoopt tot ‘ondersteuners’ -
gaan samenzitten om te kijken hoe we
afdelingen konden ondersteunen. De
nadruk moest daarop liggen, we mochten
ons niet verliezen in andere zaken. Het
was dus die combinatie: zorgen dat
mensen meer terugkrijgen als lid, en dat
een afdeling echte ondersteuning krijgt.”
“Daarnaast hebben we ruimte gemaakt
om nieuwe experimenten op te starten
zoals uitbouw, waarbij we probeerden om
nieuwe werkingen te laten ontstaan
21