Het is stil op het pleintje

28-03-2009
Ik kan niet uitslapen, ik sta elke zaterdag vroeg op, waarom eigenlijk? Ik zit elke zaterdagochtend te
wachten tot je naar beneden komt. Ik wacht, wacht, je komt maar niet. Je komt echt niet. Mijn gevoel zegt
dat je komt, mijn verstand zegt van niet. De werkelijkheid is dat je nooit meer komt. Ik ben nu Anouk -
One Word aan het luisteren, voor de elfde keer. Het is een verdomd goed ****nummer. Je huilt er zo
lekker bij, 11 x 4 minuten. Meestal is muziek het enige goede om mezelf te laten gaan, ik kan niet anders.
Ik ben niet goed in staat om mijn echte gevoelens te uiten. Ik mis je zo erg. Het regent weer eens, het
word er niet vrolijker op. Misschien als de zon een keertje gaat schijnen word ik wat vrolijker, ik denk het
niet. Wanneer het weer het toeliet gingen we altijd ergens naar toe, moet ik het nu alleen doen? Ik weet
dat ik niet alleen ben, omdat jij altijd bij me bent. Ik sta op met je, ik ga naar bed met je en tussendoor
denk ik constant aan je. Ik denk aan de leuke dingen die met je meegemaakt heb, dat zijn er genoeg, maar
toch te weinig, veel te weinig.
De tijd heeft ons geluk ingehaald en vernietigd. Het pad, dat we wilden bewandelen, is totaal weg,
opgebroken om nooit meer geplaveid te worden. De stenen zijn weg om nog een vlak geheel te maken. De
gaten in mijn ziel zullen altijd te zien zijn. Lieve jongen, waar je nu ook bent, ik denk dat het goed met je
gaat, je aanpassingsvermogen zal je daar bij helpen. Ik wou dat ik dat had. Ik ben zo trots op je, zoals
ik je gekend heb. Het heeft alleen zo kort geduurd. Op je Hyves stond een stukje van Selena Kooij, je oude
klasgenote gedurende je hel basisschool. Ze heeft het geschreven nadat ik bovenstaand ook nog op je
Hyves had gezet. Het gaat als volgt:
Dit is zo niet eerlijk elke keer als ik hier na kijk barst ik in huile uit als ik denk aan alles wat je nog kon
berijken alle leuke dingn die je nog kon doen. Zomaar weg uit ons bestaan gescheurd maar je blijft voor
mij voor altijd in me hart romano,weet je nog de leuke dingen die we vroeger altijd deden? Op mijn neus
heb ik nog altijd dat litteken zitten dat jij had achtergelaten in groep1..Ik draag het mee als een soort
geschenk of een kroon.of toen we naar groep 3 gingen dat mijn moeder boos was dat ze me eerst nii bij
151