Het is stil op het pleintje

wat moeilijker heeft, hou het niet voor jezelf.
Ook kerst is een tijd van hoop en geluk, ook al zijn de tijden moeilijk, geniet van het moment dat je
geschonken is. Geniet er intens van en zonder schaamte.
Liefs Carlo en Martine
Welterusten jongen. Het ga je goed.
13-12-2008
Ik ben vandaag laat opgestaan, om 08.45, lijkt alweer een tijd geleden dat ik zo uitgeslapen heb. Ik voel
me eigenlijk wel goed, totdat ik weer aan jou denk. Je komt niet uit mijn hoofd. Ik heb koffie gemaakt
en de computer aangezet, gekeken op Hyves en weer gehuild. Ik mis je. Ik ben samen met mama, Mario.
Caroline en Michelle naar je rustplaats gegaan. Ik zag je naam staan, in hele mooie letters, letters die
dansen voor je ogen door de samenstelling van het geheel. De compositie van het geheel drong tot mij door,
je naam, gegraveerd in koud steen, je naam op een gedenkteken die eigenlijk geen gedenkteken had mogen
zijn op jouw leeftijd. Het ergste drong tot mij door, je naam, het staat er werkelijk, je naam, die ik zo
goed ken. Je naam, ik zag het, toen wist ik het, ik droom niet meer.
De werkelijkheid is in mijn ziel getrokken, de ijskoude werkelijkheid. Je bent er echt niet meer. Op je
rustplaats stond een kerstboompje, pipa’s met een briefje van Ingrid. Een beertje met een briefje van
Yael. Een wit kerstboompje van Youri en Brett. Het zag er allemaal heel mooi uit. Alleen je naam hoorde er
eigenlijk niet. Vanavond is mama met Caroline naar Ahoy gegaan, een personeelsfeest van Caroline.
55