Bouwen aan de Zorg 05 2020

SPECIAL ZORG.TECH
virologen, labo's, hygiënisten, … – beschikken
dan ziekenhuizen. De hulp van collega' inroepen
was de boodschap.” Zowel in de ziekenhuizen
als woonzorgcentra woog het gebrek
aan persoonlijke beschermingsmiddelen zwaar
door. “We hebben iedereen die mogelijk wat
mondmaskers – in Nederland wordt hiervoor
de term mondkapjes gebruikt – op overschot
had aangeklampt, zoals schilders en algemene
aannemers. Spontane mondmaskergiften, zelfs
van particulieren, waren in het begin van de
pandemie zelfs dagelijkse kost. Niet-essentiële
bouwwerken werden toen meteen stopgezet.
Toch vonden er enkele nijdige discussies plaats
over wie prioriteit kreeg voor het gebruik van
de toen nog beperkte stock mondmaskers.”
BESCHERMINGSMIDDELEN
“In de woonzorgcentra was het essentieel paniekreacties
te voorkomen en de motivatie van
het personeel op peil te houden”, aldus Leën.
“Dat was sterk het geval toen er discussies
woedden over de kwaliteit en efficiëntie van
de mondmaskers. Onze voorraad is toen flink
aangevuld doordat iedereen die met een naaimachine
overweg kon en over de nodige stof
beschikte op een ambachtelijke manier mee
maskers ging maken. Een technische school
(www.siba.be) in de regio bood aan om voor
ons een aantal face shields te maken. Dat aanbod
hebben we graag aanvaard.”
Marc Jackmaert (57 jaar), Industrieel ingenieur, IHRH, Hasselt, Facilitair Directeur AZ Vesalius, Tongeren,
Adjunct-Secretaris ZORG.tech.
'In de woonzorgcentra was het essentieel om
paniekreacties te voorkomen en de motivatie van
het personeel op peil te houden'
pakt geen enkele zorginstelling graag uit met
meldingen van besmettingen of overlijdens in
eigen huis. Maar net door de contacten met
andere leden van de vereniging beseften we
dat we niet alléén stonden met de ernst van
de impact van het COVID-19-virus. Er heeft,
met respect voor de privacyregels, heel wat
telefoonverkeer plaatsgevonden tussen de leden
onderling”, weet Jackmaert. “De kennis die
we zo opdeden, wilden we delen met al onze
leden. Daarom hebben we op onze website
(www.zorg.tech) een COVID-19-forum opgestart,
waar leden met vragen en antwoorden
terecht kunnen. Half oktober startten we met
een reeks opleidingssessies via webinars.”
“Een groot nadeel van digitaal samenwerken
is dat het sociale aspect, waaraan onze leden
nood hebben, helemaal verdwijnt. ZORG.tech
is er als vrijwilligersvereniging op gebaseerd dat
netwerking merendeels samenvalt met fysieke
contacten en aanwezigheid op locatie.”
COLLEGIALE WERKING
Volgens Leën was de collegiale werking van
ZORG.tech tijdens de eerste maanden van de
pandemie veel belangrijker voor woonzorgcentra
dan voor ziekenhuizen. “We voelden ons in
de steek gelaten. Er heerste frustratie omdat de
woonzorgcentra over veel minder technische
hulpmiddelen en een veel kleinere bestaffing –
Hij stipt ook aan dat zijn woonzorgcentrum
er nooit toe is overgaan zijn residenten collectief
kamerarrest te geven. “Maar door de
lockdown mochten ze geen externe bezoekers
ontvangen. Daarom hebben we zelfs de logistieke
diensten ingeschakeld om sociale contacten
met de bewoners te onderhouden.”
AANBOD
Als de nood het hoogst is, leert men zijn vrienden
kennen. “De school was zeker geen alleenstaand
geval”, merkt Jackmaert op. “Heel wat bedrijven
waarmee we samenwerkten kwamen spontaan
communicatiemiddelen aanbieden. Gsm-operatoren
en leveranciers stelden smartphones en
zorgtelefoons ter beschikking voor de bewoners
van de woonzorgcentra. In ziekenhuizen werden
onder meer iPads met open armen ontvangen.”
“We hebben de voorbije maanden niet alleen
veel ervaring opgedaan in logistieke en organisatorische
crisiswerking”, sluit Leën af. "Corona
was ook reden om het bouwen van woonzorgcentra
conceptueel te gaan herdenken.
Gebouwen moeten zo ontworpen worden dat
afdelingen of clusters kunnen worden afgesloten,
zodat het niet nodig is ‘al’ de residenten op
hun kamer af te zonderen.” •
BOUWEN ZORG.EU
53