Dorpskrant Jaargang 12, editie 3

Dorpskrant Beesd | Jaargang 12 - Editie 3
Flowers on Tour
Tekst en foto’s: Jurre Versteegh
Allereerst wil ik mijzelf voorstellen voor iedereen
die mij nog niet kent. Ik ben Jurre Versteegh ben
9 jaar oud en woon in Beesd, mijn vader en moeder
zijn Jurgen en Marina Versteegh. Ook heb ik
nog een broertje Joris, en twee zusjes Femke en
Wouke Versteegh. Zelf heb ik verschillende hobby’s
zoals tennissen, voetballen en skiën. Ook
heb ik een grote passie en dat is euro’s sparen.
Mijn vader heeft een eigen hoveniersbedrijf J.
Versteegh Hoveniersbedrijf. Mijn grote droom is
om net zo’n bedrijf te hebben als mijn vader. Er
moet nog erg veel gebeuren wil ik dat voor elkaar
hebben, maar ik doe mijn uiterste best!!
Hoe ben ik gestart met Flowers on Tour?
Toen ik 5 jaar was reed ik al door Beesd met mijn
traptrekker en kar. In mijn kar had ik appels en
peren van mijn opa en oma die ik verkocht aan
de deur, later ook walnoten. Later toen ik het onder
de knie had, ging ik ook chrysanten verkopen.
Maar dat was niet heel handig in de traptrekker
want die werd te klein. Toen heb ik een
fietskar gekocht van mijn eerst verdiende € 20,-
bij Mari van Voorden. Toen ik de fietskar eenmaal
had, ging ik gelijk op pad. Ik ging eigenlijk alleen
maar wanneer ik zin had, want ik was nog best
jong. Ik had ook geen vaste klanten en ik verkocht
alleen maar chrysanten. Op een gegeven
moment had ik mijn interesse in het verkopen
een beetje verloren. Niet veel later gingen wij ook
verhuizen vanuit het dorp naar de Katijdeweg.
Op een dag zei mijn moeder: “Jurre, als jij je dromen
waar wilt maken, kun je niet op de bank blij-
ven liggen en filmpjes kijken”. Ik moest iets gaan
ondernemen. Nou dat heb ik gedaan! Hierna heb
ik eens rond gebeld naar een aantal kwekers met
de vraag of ik bloemen kon kopen. Ik wilde graag
gerbera’s gaan verkopen. Het was net iets voor
moederdag 2020 geloof ik. De eerste kweker
die ik aan de telefoon had, was veel te duur. Ik
kon daar niks aan de bloemen verdienen. Bij de
tweede kweker was het raak. Ik heb daar mooi
kunnen onderhandelen en daar haal ik nu nog
steeds mijn bloemen.
Toen ben ik op pad gegaan met 30 bosjes ingekochte
bloemen. Met als resultaat een lege fietskar
na een lange dag. Toen dacht ik bij mezelf:
zo dat gaat goed, nu kan ik iets verdienen. De
kar met bloemen was wel erg zwaar. Ik moest
toch 3 km fietsen voordat ik in het dorp was.
Het kostte mij een hoop energie, en mijn fietskar
werd steeds zwaarder.
Mijn vader gaf mij het idee om een elektrische fiets
te kopen. Jammer genoeg waren die erg duur, en
zoveel geld had ik nog niet. Ik ben toen op marktplaats
gaan zoeken, en vond hier een kapotte
8 Dorpskrant Beesd