Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Sander & Sjoukje Terphuis:<br />
Fryslân meets Iran<br />
Naast Feanwâldsters om utens, kunnen we ook kijken<br />
wie we in ons dorp welkom mogen heten. Sinds<br />
september 2020 wonen Sander en Sjoukje Terphuis bij<br />
ons in het dorp. Zij hebben een bijzonder verhaal en dat<br />
vertellen zij graag aan ons in het <strong>Doarpskompas</strong>. Sander<br />
is namelijk in 1990 vanuit Teheran, Iran, naar Nederland<br />
gevlucht en heeft na zijn vlucht de Friese Sjoukje ontmoet<br />
met wie hij is getrouwd. Wie zijn Sander en Sjoukje, wat<br />
houdt hen bezig en hoe vinden zij het in Feanwâlden?<br />
Sander is in 1972 in Iran geboren als Ahmad<br />
QueleichKhany, zoon van een kruidenier, in een<br />
gezin van acht kinderen. In Sander ontstond al jong<br />
de wens om de dictatuur in Iran te ontvluchten. Een<br />
leven in vrijheid noemt hij het ultieme geluk. Hij nam<br />
een Hollandse naam aan uit liefde voor Nederland. In<br />
Friesland maakte hij kennis met terpen, en dat<br />
inspireerde hem tot deze naam.<br />
Op de vraag welke invloed het Iraanse regime op zijn<br />
dagelijks leven had, vertelt Sander: “Het regime heeft<br />
24/7 invloed op je leven. Als je in je huis luistert naar<br />
bijvoorbeeld Michael Jackson, ik noem maar een<br />
artiest, kan het zijn dat de zedenpolitie je deur in trapt.<br />
Deze zedenpolitie of moraalpolitie is heel imponerend<br />
en intimiderend. Ze dragen lange baarden en rijden<br />
bewapend op grote motoren. Zij houden controle<br />
of alles wat men doet wel in lijn is met de Islam. De<br />
Islam zoals zij die zien.” Heeft hij het zelf dan wel eens<br />
aan de stok gehad met deze politie? “Ja, “ zo vertelt<br />
Sander, “Ook op kleding wordt streng gecontroleerd.<br />
Men moet een overhemd met lange mouwen dragen<br />
en liefst ook een baard. Dat schijnt erbij te horen. En<br />
vrouwen moeten gesluierd zijn. In mijn boek haal ik<br />
het voorbeeld aan dat ik als zestienjarige jongen veel<br />
sportte en dus ook al mooie spierballen had gekweekt.<br />
Ik wilde de straat opgaan in een strak T-shirt met een<br />
Engelse tekst. De politie hield mij aan en sprak mij aan<br />
op mijn kleding. Ik stelde hier vragen over, maar daar<br />
waren ze niet van gediend. Ik werd hard met de vuist<br />
tegen de grond geslagen.”<br />
Toen nam Sander zich voor om in vrijheid te willen<br />
leven, zonder angst. In Iran was altijd een angstgevoel<br />
aanwezig, Sander moest altijd op zijn hoede zijn. Om<br />
het leven in Iran te ontvluchten, stortte Sander zich op<br />
de topsport. Hij werd worstelaar.<br />
Al op zijn achttiende was hij landskampioen en mocht<br />
hij in 1990 meedoen aan de wereldspelen voor<br />
gehandicapten in Assen. Sander heeft sinds zijn<br />
geboorte een visuele beperking en ziet met zijn ene<br />
oog 6% en met het andere 1%. In Assen zag hij zijn<br />
kans schoon en ontvluchtte de groep waarmee hij<br />
reisde en vroeg asiel aan. “Het was puur toeval dat ik in<br />
Nederland belandde, het had net zo goed Canada of<br />
de VS kunnen zijn. Het was een lot uit de loterij.”<br />
Eindelijk was hij vrij, maar er volgde een lange en taaie<br />
weg van de taal leren en je thuis voelen in een vreemd<br />
land zonder je dierbaren.<br />
Sander kwam eerst in het AZC in Leeuwarden terecht<br />
en ging later naar het crisiscentrum in Burgum. Hier<br />
ontmoette hij zijn latere vrouw Sjoukje: “In Nederland<br />
komen was een lot uit de loterij, Sjoukje ontmoeten<br />
was mijn hoofdprijs!” lacht Sander. Ook dit was puur<br />
toeval vertelt Sjoukje: “Ik deed een opleiding in de<br />
zorg en zou stage gaan lopen bij een dierenarts om<br />
in dat gezin te helpen. Deze dierenarts ging echter op<br />
vakantie in de periode dat ik stage moest lopen en er<br />
moest een andere stageplek voor mij gezocht worden.<br />
Dit werd de opvang in Burgum, waar ik Sander<br />
ontmoette.” De twee konden het goed met elkaar<br />
vinden en er ontstonden mooie gesprekken. In eerste<br />
instantie was het contact puur zakelijk, Sjoukje was<br />
immers aan het werk. Maar na haar stage bleven de<br />
twee contact houden en dit contact verdiepte zich:<br />
“We voerden mooie gesprekken en maakten<br />
wandelingen in de Friese natuur. We hebben veel<br />
mooie wandelingen gemaakt langs het Prinses<br />
Margrietkanaal.” Sjoukje liet hem kennis maken met de<br />
taal en cultuur. “We hebben zelfs een poging<br />
ondernomen om te leren schaatsen”, vertelt Sjoukje.<br />
“Volkomen kansloos!”, lacht Sander. De taal was een<br />
flinke barrière, waar Sander zich vol op stortte samen<br />
12
Change language