Inkijkexemplaar 97-2021

Mambo vipi, Columbus-lezers!
TOM
WAES
TIPT ...
… OOK DEZE
CULTURELE
ONTMOETING
Op bezoek bij de
Himba in Namibië
Je kunt nog zo
avontuurlijk ingesteld
zijn; een relaxvakantie
is óók weleens lekker.
Mijn tip: Epacha Game
Lodge in de buurt van
Etosha National Park.
Je kunt de markante
Himba-stam bezoeken
in het kader van
een excursie,
namibia-collection.com
Hoe gaat het met jullie in België en Nederland?
Hier in Arusha, in het noordoosten van Tanzania,
zie je weinig van de pandemie. Sinds mei worden
er geen nieuwe besmettingen meer gemeld.
President John ‘de Bulldozer’ Magafuli pocht dat
ons land coronavrij is. Restaurants en hotels zijn
open, er is publiek bij sportwedstrijden en van
thuis werken heeft niemand gehoord.
Goed, ook hier zie je af en toe iemand met een
mondmasker lopen en wordt het aangeraden om
handen te wassen en afstand te houden, maar noodziekenhuizen
zijn weer gesloten wegens een gebrek
aan patiënten. ‘There’s no covid here,’ hoor je regelmatig
op straat. Business as usual dus? Geenszins.
Ik praat jullie graag bij.
Coronaproof reizen – voor we ooit
van corona hadden gehoord
Ik ben gek op Tanzania. Mijn avontuur hier begon in
2004. Twee jaar later opende ik een guesthouse op
enkele minuten van het centrum van Arusha. Deze
stad vormt de toegangspoort tot de Serengeti en ligt
op enkele uren rijden van de Kilimanjaro. Met nog
vier andere nationale parken binnen handbereik is
Arusha de safarihoofdstad van Tanzania.
Hierbij werd ik bijgestaan door mijn neef Axel.
Mijn dubbele neef, moet ik zeggen – zijn moeder is
een nicht van mijn moeder en zijn vader een broer
van mijn vader! Dan ben je meer dan neven. Dan
onderneem je alles samen.
Zo trokken we ook jarenlang gezamenlijk door dit
immense land. Coronaproof, lang voor iemand van
corona had gehoord. Want Tanzania is 23 keer zo
groot als Nederland; België past er liefst 30 maal in.
En dan te bedenken dat Tanzania met jaarlijks
1,2 miljoen toeristen minder volk trekt dan Artis en
ZOO Antwerpen ... De ongerepte natuur en wilde
dieren hoef je dus met bijna niemand te delen, ook
omdat Tanzania lange tijd een safaribestemming
voor de superrijken is geweest.
In een oude Jeep die bijeen werd gehouden door
kauwgum, spuug en weesgegroetjes doorkruisten
we heel het land. Van het tropisch regenwoud in ons
vertrouwde Arusha en de uitgestrekte vlaktes van
de Serengeti reisden we naar nationaal park Ruaha,
een ruwe diamant in het Tanzaniaanse binnenland
en tot binnen in de onmetelijke Ngorongorokrater.
Zo ontstond het ambitieuze plan voor een koffietafelboek
waarin we onze liefde voor dit veelzijdige
land willen delen. Want al ben ik tientallen keren in
Arusha National Park geweest, iemand de Ngurdotokrater
laten ontdekken of samen picknicken bij de
Momelameren blijft net zo fantastisch als die allereerste
keer. Jarenlang kreeg onze droom steeds
meer vorm en werkten we aan deze monsterklus, tot
we precies een jaar geleden A Taste of Tanzania vol
trots mochten presenteren. Wij waren klaar voor de
onvermijdelijke toestroom aan nieuwe Tanzaniafans.
Besmette papaja’s
Maar die bezoekers bleven uit. Halverwege maart
bereikte corona ook Tanzania en moesten we ons
guesthouse sluiten. De regering deed niets, op het
bagatelliseren van corona na dan. ‘Zelfs een papaja
kan positief getest worden op covid,’ beweerde
president Magafuli. De voormalige scheikundige
heeft meer vertrouwen in gemberlimonade, een
stoombad van mwarubaini-bladeren en een gebedje
op zijn tijd dan in vaccinaties. Toch ging ook
Tanzania een tijd op slot.
De crisis kwam hard aan in een streek als Arusha,
waar de economie volledig afhankelijk is van het
toerisme. Een sociaal vangnet bestaat hier niet, op
een pensioenfonds na. In vijftien jaar tijd groeide
ons guesthouse met een tweede locatie, een
restaurant en een netwerk aan ervaren safarigidsen
tot veertig werknemers. Die veertig mensen zorgen
voor veertig grote families. Nu hebben we nog maar
twintig personen in vaste dienst; de rest houdt het
hoofd boven water met behulp van het opgespaarde
pensioen. Door corona is driekwart van de
Tanzanianen die in het toerisme werkzaam waren
zonder job komen zitten. Dat doet verschrikkelijk pijn,
om die mensen te laten gaan.
Je ziet het ook terug op de scholen in de buurt.
Samen met de Belgische stichting iThemba steunen
we al ruim tien jaar de lokale openbare basisschool,
Baraa Primary School. Het zijn vooral de minder
gegoede families die afhankelijk zijn van gratis
onderwijs en sinds september wordt de school
werkelijk overspoeld met bijkomende kinderen.
De teller staat inmiddels op 2300 leerlingen en de
102