Goed Magazine - 3e editie - lente/zomer 2021

– geïnformeerd I 3 x openhartig –
getuige 2
incontinentie: niet meer dan
een ongemak
Geen volledige controle hebben over je blaas, kan je wat ongemakkelijk doen
voelen of zenuwachtig maken. Maar dat hoeft niet zo te zijn. Freddy Loos wist dat
hij na een prostaatoperatie hoogstwaarschijnlijk tijdelijk incontinent zou worden.
Hij heeft zijn leven daar probleemloos aan aangepast, met de juiste hulpmiddelen.
Vele jaren geleden, toen Freddy
Loos (75) nog handelaar in
verpakkingsmachines was, kwam
er een klant langs die hij nooit meer
zou vergeten. ‘Het was een vrouw
van middelbare leeftijd’, weet hij
nog. ‘Ik hielp haar om spullen in de
auto te laden en ze vertelde me
ronduit dat ze moest oppassen
met tillen. Als gevolg van haar
zwangerschappen had ze namelijk
last van incontinentie. Ik had op dat
moment absoluut dat probleem nog
niet, maar ik herinner me dat ik het
heel mooi vond dat ze daar zo open
over kon spreken. ‘Waarom zou je
dat niet doen?’ dacht ik toen.’
Vandaag maakt incontinentie wel
deel uit van Freddy’s leven. Begin
2008 moest hij een operatie
ondergaan aan de prostaat, en
ongewenst urineverlies is daar een
klassiek gevolg van. ‘Je ontkomt
er bijna niet aan’, zegt hij. ‘Er is
mij ook duidelijk uitgelegd dat het
een probleem kon zijn, mogelijk
op lange tot zeer lange termijn.
Gelukkig heb ik een vorm van
incontinentie die occasioneel is en
dus niet veel ongemak veroorzaakt.’
Na 12 jaar kan Freddy perfect
inschatten welke situaties hij moet
vermijden. Sokken aantrekken, een
fiets op- en afstappen … hij weet
dat hij dan meer risico loopt om
‘een ongelukje’ te hebben. Hij kan
dus zijn voorzorgen nemen. Het
incontinentiemateriaal vangt het ook
allemaal heel goed op. Al geeft hij
toe dat hij heeft moeten wennen.
‘In het begin, toen de oefeningen
die ik van de arts had gekregen nog
niet zo’n effect hadden als nu, is het
een paar keer gebeurd dat ik met
een natte broek bij andere mensen
zat’, vertelt hij met een lachje. ‘Ik
ben dan niet heimelijk van alles gaan
doen met wc-papier op het toilet
of zo. Ik heb het gewoon gezegd.
En ik heb dus herhaaldelijk met een
onderbroek en een broek van de
gastheer aan tafel gezeten terwijl
mijn eigen kleren ronddraaiden in de
wasmachine.’ De anekdote typeert
Freddy helemaal. Taboes bestaan
nauwelijks voor hem. Hij neemt de
dingen zoals ze zijn.
Incontinentie is een medisch
probleem zoals er veel bestaan,
weet Freddy. Een kleine opzoeking
leert dat in België alleen al meer dan
600.000 mensen ermee te maken
hebben. Ongeveer een kwart van
alle vrouwen boven de 35 heeft al
eens ongewenst urineverlies, bij
mannen is dat 25% boven de leeftijd
van 50 jaar. Toch kan Freddy begrip
opbrengen voor mensen die zich
schamen om hun incontinentie. ‘De
Freddy Loos
75 jaar • is gepensioneerd • woont in
Antwerpen
‘Als je het niet
verhult, ben je
daar al minder
gespannen om.’
opvoeding speelt daar volgens
mij een grote rol in. Laten we er
dus zeker niet te licht over gaan.’
Tegelijk is hij ervan overtuigd
dat iedereen baat heeft bij open
communicatie. ‘De mensen in
mijn omgeving weten dat ik
incontinentie heb. Als je dat niet
verhult, ben je daar in gezelschap
al minder gespannen om. En het
is comfortabeler voor de anderen.
Ik kan me voorstellen dat die
mensen anders ongemak of zelfs
plaatsvervangende schaamte zullen
voelen als het je plots overkomt.’
14