Altius. 2021 - zomeruitgave

Normaal ben ik werkzaam op de afdeling cardiologie, maar tijdens de Covid-19 periode
heb ik veel op de intensive care en af en toe op de Covid-19 verpleegafdeling gewerkt.
Hiervoor werden wij van onze huidige afdeling gehaald en gingen per direct aan het
werk op een afdeling die vrij nieuw was en waar wij geen officiële opleiding voor gevolgd
hadden. Dit maakte de situatie spannend en vroeg om aanpassingsvermogen van iedereen,
want ook van de OK en andere afdelingen kwamen collega’s helpen. Juist dit vond
ik één van de mooiste dingen uit de Covid periodes. Je leert andere disciplines kennen,
die op een andere manier werken waardoor je veel van elkaar kan leren. Op de IC heb ik
veel nieuwe vaardigheden geleerd, veel over het ziektebeeld Covid maar ook over andere
ziektebeelden die voorheen onbekend voor mij waren. Daarnaast moest ik aanvullende
e-learnings maken om op de IC te kunnen werken. Hier werkte ik altijd onder supervisie in
een buddysysteem. Door de isolatie op de patiëntenkamer is het werken lastiger. Je moet
van te voren goed weten wat je nodig hebt, wat je kan verwachten bij de patiënt want als
je iets of iemand nodig hebt duurt het even voordat dat mogelijk is.’
‘Zoals bekend is overleden er ook mensen aan covid. Door alle hygiënemaatregelen en
aangepaste bezoekregels was het soms puzzelen om een goed afscheid te organiseren
voor de patiënt en zijn of haar familie. Dit gaf discussies en soms ook een naar gevoel. Ik
heb regelmatig het gevoel gehad dat je niet altijd de juiste psychosociale zorg hebt kunnen
verlenen. Je probeert creatief te zijn met videobellen en zoveel mogelijk voor familie
te organiseren, maar echt contact was soms erg lastig. Hier had ik persoonlijk het meeste
moeite mee. Toch heeft corona in ons ziekenhuis gezorgd dat collega’s elkaar nog beter
leerde kennen. Iedereen heeft veel kunnen leren en het saamhorigheidsgevoel is nog
nooit zo groot geweest.
Niels Oosterveld,
Verpleegkundige Wilhelmina Ziekenhuis Assen
IN DE MEDISCHE ZORG
CORONA
De invloed van Corona in een verzorgingshuis is net als overal goed merkbaar. Ik werk op een gesloten
afdeling met dementerende ouderen. Ondanks dat wij op dit moment geen positief geteste
bewoners hebben, zijn wij dagelijks bezig met het Corona-virus. Sommigen bewoners krijgen er
niet zoveel van mee, andere hebben hier wel (enigszins) besef van. De maatregelen worden niet
altijd begrepen en uitleg van de maatregel blijft vaak maar voor een korte tijd hangen. Het onbegrip
kan leiden tot onrust op de afdeling.
Wij als zorgverleners proberen zo normaal mogelijk door te gaan om de rust voor de bewoner te
bewaren. De meest zichtbare maatregel is het dragen van een mondkapje op de afdeling. Mee-
-eten in de huiskamer met een mondkapje op is niet mogelijk. De gezellige huiselijke sfeer die wij
proberen aan te houden verdwijnt hierdoor.
De meest voelbare maatregel voor de bewoner is de beperking in het bezoek. Juist omdat de
bewoners de maatregelen niet altijd begrijpen is het lastig uitleggen waarom er op dit moment
minder bezoek komt. Een groot deel van het bezoek wordt nu via Skype aangeboden, dit is natuurlijk
lang niet zo leuk als een echt bezoek. Gedurende de dag zijn wij naast de dagelijkse gang
van zaken bezig met het geruststellen van de bewoners, het contact onderhouden met de familie
en het creëren van een huiselijke sfeer.
Nu de meeste bewoners twee keer gevaccineerd zijn hopen wij langzaam aan weer terug te kunnen
naar het oude normaal. Tot die tijd houden wij ons aan de maatregelen die worden opgelegd
om deze kwetsbare doelgroep te beschermen tegen het Corona virus.
Laurien Steenman,
Verpleegkundige zorgcirkel ZINN ouderenzorg