Succulenta - oktober 2021

SUCCULENTENNIEUWTJES
Wolter ten Hoeve
Het maartnummer van Kakteen und andere
Sukkulenten (72-3) memoreert de 200-
ste geboortedag van Hermann Gruson, een
Duitse industrieel die een enorme succulentenverzameling
opbouwde en naar wie
o.a. Echinocactus grusonii, de welbekende
schoonmoederstoel, vernoemd is. Klaus-
-Dieter Lentzkow bespreekt het leven van
deze sociale ondernemer, wiens voorouders
als calvinistische vluchtelingen vanuit
Noord-Frankrijk naar Duitsland getrokken
waren. Michael Greulich, agaveliefhebber
uit Berlijn, heeft in het voorjaar van 2020
kennisgemaakt met de ijsheiligen. Door het
mooie weer had hij talrijke agaven buiten
geplaatst, maar enkele zware nachtvorsten
in mei leidden tot schade aan meerdere
agaven. Het betrof vooral de soorten die
het zuiden van Mexico als vaderland hebben.
Michael Lange wijdt enkele gedachten
aan Echinocereus knippelianus, zulks naar
aanleiding van een bezoek aan een liefhebber
in Berlijn, waar hij een knippelianus zag
die mogelijk teruggaat op oorspronkelijk
materiaal. Door hetere en drogere zomers
wordt het voor geraniums op een balkon
steeds moeilijker, aldus Hans-Jürgen Neβ.
Hij heeft een goed alternatief: Crassula exilis
subsp. schmidtii. Het is een rijke bloeier die
niet meteen baalt als hij een paar dagen
geen water krijgt. Ferocactus latispinus en F.
robustus krijgen in de Karteikarten de volle
aandacht. Hardy Hübener heeft in 2018
twee mierenplanten, namelijk Myrmecodia
beccarii, in een tuincentrum gekocht. Vruchten
bleken spontaan gevormd te worden
uit de kleine, onopvallende bloemen. Vers
zaad kiemde uitstekend, maar oud zaad
van ingedroogde bessen kiemde in het
geheel niet. Deze mierenplanten behoeven
een andere behandeling dan succulenten,
maar ze hebben fraaie bovengrondse knollen.
Gevoelig voor wolluis blijken de planten
wel te zijn. Manfred Hartl stelt zijn Pereskia
grandifolia voor. Deze pereskia bloeit al als
plant van 20 cm hoog. Christine en Franz
Spielmann verhalen hoe zij, door hogere
leeftijd gedwongen, hun uitgebreide succulentenverzameling
van de hand hebben
kunnen doen.
In de daaropvolgende Kakteen und andere
Sukkulenten (72-4) is het eerste artikel
van de hand van Holger Wittner. Hij is erin
geslaagd om Borzicactus leonensis in bloei
te krijgen en hij vermoedt dat hij de eerste
is die foto’s van een bloeiende cultuurplant
publiceert. Michael Greulich plaatst vraagtekens
bij de identiteit van de in het decembernummer
getoonde bloeiende Agave
parryi. Hij vermoedt dat Agave havardiana
de juiste naam is. Rolf Weber gaat uitgebreid
in op Rebutia atrovirens en talrijke
daaraan verwante taxa, o.a. R. haefneriana,
R. mixtecolor, R. ritteri en R. zecheri. De door
hem besproken taxa worden verder met
een foto van de bloeiende plant belicht. De
Karteikarten bestaan uit portretten van Ceropegia
sandersonii en Opuntia galapageia.
Thomas Brand, specialist op het gebied
van ongedierte en ziekten bij succulenten,
heeft zijn oog laten vallen op Oxalis corniculata,
de gehoornde klaverzuring, die zich
in talrijke verzamelingen als een lastige
indringer gevestigd heeft. Dit plantje staat
op nummer 3 van de lijst van de wereldwijd
meest verspreide neofyten (planten die zich
ooit ergens gevestigd hebben). Als oxalis
zich in een succulentencollectie bevindt,
dan is hij lastig te verwijderen (plant uit de
pot, alle substraat verwijderen, oppotten in
vers substraat en een tijdland goed in de
gaten houden). Manfred Hils heeft succesvol
Ferocactus gracilis met Leuchtenbergia
principis bestoven. De op de leuchtenbergia
ontstane vrucht leverde zaden, waarvan
er eentje succesvol op kon groeien tot
een lichtroze bloeiende plant, de hybride
xFerobergia. Deze plant had eigenschappen
van beide ouders. Sabine Phillipp heeft flink
wat asclepia’s gezaaid. Tot haar verbazing
236 Succulenta jaargang 100 (5) 2021