BOTsing startnummer

Saskia is nu bijna vier jaar samen met Stijn. Haar
dochter Johanna is veertien, de kinderen van
Stijn zijn tien, twaalf en veertien.
Saskia: Stijn en ik hebben eerst een jaar apart
gewoond voor we beslisten om samen te wonen.
Het emotionele aspect zat sowieso goed,
maar omdat we allebei uit een andere relatie
kwamen, wisten we dat het belangrijk is om op
voorhand ook andere, meer praktische dingen te
bespreken. Opvoeding, geld, gezonde voeding…
bij een eerste relatie sta je daar minder bij stil.
Dan ga je ervan uit dat je hetzelfde denkt en wil.
Rollen & systemen
Hoe hebben jullie het co-ouderschap geregeld?
Saskia: De ene week is mijn dochter hier, de
andere week zijn de kinderen van Stijn er. Eén
weekend leven de vier kinderen samen en zijn
we dus met zes, het weekend erop zijn Stijn en
ik alleen. Die regeling werkt heel goed voor ons
allemaal. Johanna was in het begin wat bezorgd
dat ze mij ging moeten ‘delen’ maar op deze
manier heeft ze mij nog vaak voor haar alleen. In
de week dat zij er is, stop ik vroeger met werken.
Stijn houdt zich dan wat afzijdig en werkt langer
door. In de week dat zijn kinderen hier zijn,
draaien we de rollen om. De kinderen hebben
er uiteindelijk niet voor gekozen om altijd alles
samen te doen hé, die nieuwe partner moet
er niet continu bij zijn. Ik snap perfect dat de
dochters en de zoon van Stijn het soms awkward
vinden om hun papa met een verliefde blik
te horen zeggen dat ik lekker gekookt heb. Ze
genieten ervan om regelmatig iets te doen met
hem alleen, zo gaan ze binnenkort bijvoorbeeld
met z’n vieren op skivakantie. Ik vind dat heel
positief: hun familiesysteem bestaat al van voor
ik in beeld kwam en dat mag zeker in stand
gehouden worden, net zoals het systeem dat ik
met Johanna heb. En uiteraard overlappen onze
systemen wel, maar we zorgen ervoor dat we
nog genoeg dingen apart doen.
Kroketten & wentelteefjes
Je dochter kreeg er ineens twee zussen en een
broer bij. Hoe was dat voor haar?
Saskia: Het was toch wel een grote verandering.
Ze heeft het sowieso al moeilijk met lawaai en
drukte, en daarnaast was ze het ook niet gewoon
om spullen te moeten delen. Dus toen er ineens
strips van haar op andere kamers belandden en
ze die terugkreeg met ezelsoren… groot drama.
Intussen kan ze er al beter mee om. Johanna
weet nu ook dat ze de shampoo die ze van oma
kreeg best niet op de badkamer laat staan als ze
niet wil dat iemand anders die gebruikt. Ikzelf heb
ook moeten wennen: met twee samenleven is
helemaal anders dan met zes. Alleen al het aantal
kroketten kan voor discussie zorgen! (lacht)
De oudste dochter van Stijn is even oud als zij
en we hebben het geluk dat die twee het enorm
goed kunnen vinden. Johanna kan nu eindelijk
gezelschapsspelletjes spelen en ik merk dat ze
geniet van de gezelligheid van een groot gezin. Al
zie ik ook dat het haar soms wat te veel wordt en
dat ze dan even naar haar kamer trekt.
En hoe heb jij het aangepakt? Probeerde
je in het begin extra je best te doen voor
die drie bonuskinderen?
Saskia: Mja, misschien wou ik mezelf wat
bewijzen door het extra gezellig te maken, door
samen koekjes te bakken en zo. Maar aan de
andere kant is dat ook gewoon mijn aard. Stijns
zoontje had het in het begin wel moeilijk met
mij. Zo had ik op een ochtend wentelteefjes
gebakken maar weigerde hij resoluut om
ervan te eten, hoewel hij dat heel lekker vindt.
‘Wentelteefjes eten wij alleen ’s avonds’, zei hij.
Gelukkig zag ik in dat het geen afwijzing was van
mij maar een eerbetoon aan zijn mama. Omdat
ik snapte dat het voor hem fout aanvoelde om
vriendelijk te zijn tegen mij, kon ik liefdevol in
mijn kracht blijven staan. Ik dacht niet: ‘Wat een
lastig kind!’, ik had met hem te doen.
Het is bij scheidingen en nieuwe gezinnen
echt belangrijk om voor ogen te houden dat kinderen
loyaal willen zijn naar de beide ouders. Dus
geef geen commentaar op de andere partij en zet
kinderen zeker niet op tegen hun vader of moeder.
Daar worden ze alleen maar ongelukkig van, en
jijzelf bijgevolg ook. Ik ben ook een kind van gescheiden
ouders, en wanneer mijn vader en moeder
naast elkaar zitten op kerstavond, geeft mij
dat nog altijd een goed gevoel. Zelfs al ben ik bijna
vijftig, ergens blijf ik denken: ‘Hoe fijn en makkelijk
zou het zijn als die gewoon samen waren.’
Mandaten & natte handdoeken
Welke rol speel je in de opvoeding
je bonuskinderen?
Saskia: Die kinderen moeten het met mij doen
omdat hun papa mij graag ziet en ik ben ongelooflijk
dankbaar dat het goed klikt, maar ik heb geen
mandaat voor hun opvoeding. Die ligt helemaal in
de handen van hun mama en papa. Pas op, dat is
geen eenvoudige balans. Ik zie die kinderen graag,
en als het een beetje meevalt, zullen ze voor de
rest van mijn dagen deel uitmaken van mijn leven.
Dus ik wil het beste voor hen, ik zou hen graag de
dingen meegeven die ik aan mijn eigen dochter
meegeef. Ik heb hun mama ook verzekerd dat ik
het goed voorheb met haar kroost en dat ze het
mij mag laten weten mocht ze horen dat haar
kinderen het ergens moeilijk mee hebben. Dan
kan ik het op een andere manier aanpakken. Maar
zoals ik al zei, het is soms een dunne lijn. Want
ik kan hen wel wijzen op praktische dingen zoals
natte handdoeken die op de grond liggen, maar
19